Даст агар дар камари роҳбар дил зада Эй

Бетараддуд ба миёни доман манзил зада Эй

Домани Хизр раҳо кун ки далели ту бас аст

Пушти пое ки бар ин олам ботил зада Эй

намешавад шҳпри тавфиқ , агар бурдорӣ

Дасти аҷзӣ ки ба домон васоил зада Эй

Боз кун аз сари худ зуди тани осонӣ ро

Ки аҷаби қуфли гаронӣ ба дар дил зада Эй

Гавҳарӣ нест агар риштаи умеди туро

Гунаҳ туаст ки чун мавҷ ба соҳил зада Эй

Чун ба айбу ҳунари хеш туоне пардохт ?

Ту ки аз ҷаҳл дар оинаро гул зада Эй

Аз таманнои гиреҳии риштаи умр ту надошт

Ту бар ин риштаи ду сад уқда мушкил зада Эй

Чун надории дили огоҳ , дар аввали қадамӣ

Бӯса ҳар чанд ба пешонӣ манзил зада Эй

Поси дами дор ки шамшер дӯдам хоҳад шуд

Дар дами ҳашари дамӣ чанд ки ғофил зада Эй

Дар қиёмати сипари оташ дӯзах гардад

Аз дирами Меҳрӣ агар бар лаб соил зада Эй

Чок дар пардаи номӯс ту хоҳад андохт

Хандае чанд ки бар мардум комил зада Эй

Зон ба чашми ту садафи ҷилва гавҳар дорад

Ки саропарда чу каф бар сар соҳил зада Эй

Нест мумкин ки туро об насозад соиб

Оташӣ каз нафаси гарм ба маҳфил зада Эй