Рухсати бӯса агар аз лаби ҷомии дорӣ

Талхи манишин ки аҷаби айши мудомии дорӣ

Сарфарозони ҷаҳони ҷумлаи суҷуд ту кунанд

Дар ҳарими дил агар роҳи саломии дорӣ

Агар аз доғ ҷунун ёфтае меҳри қабул

Чашми бади давр ки хуши моҳи тамомии дорӣ

Гӯшаегар ба каф овардае аз малики ризо

Бош осӯда ки шоистаи мақомии дорӣ

эй ақиқ аз ман лаби ташна фаромӯш макун

Ки дарин доираи имрӯзи ту номии дорӣ

Сарв аз доираи ҳукми ту берун наравад

То ту чун фохтагони ҳалқаи домии дорӣ

Бастае дар гиреҳ аз содаи дилии дӯзах ро

Дар сари худ агар андешаи хомии дорӣ

Чун гиреҳ шуд ба гулӯи луқмаи ғами бодаи талаб

Ба ҳалолии хур агар оби ҳаромии дорӣ

эй сабои чашми ман аз омаданат равшан шуд

Магар аз Юсуф гум карда паёмии дорӣ ?

Брхўрӣ зон лаб мегаван ки чу саҳбои сабӯҳ

Дар рагу решаи ҷони турфаи хиромии дорӣ

Соиби ин он ғазали ҳофизи мишкӣн нафас аст

Бишинав эй хоҷа агар зон ки машомии дорӣ