эй ҷодаи савдои ту ҳар риштаи оҳӣ

Дар ҳар гузарии чашм ба роҳи ту нигоҳӣ

Бар ҳасани латифи ту ки дар чашм наёяд

Аз субҳи азал то ба абади мади нигоҳӣ

Зон рӯз ки шуд ҳасани ту ғоиби зи назарҳо

Ҳар чашми зи мижгон шудаи маҷмӯъаи оҳӣ

Чун лола ба ҳар гом фитодааст дарин дашт

Бар оташи ҳасрати ҷигари номаи сиёҳӣ

Ишқи ту зи бунёди ҷаҳон дӯд баровард

Бо барқи таҷаллӣ чаҳ кунад мушти гиёҳӣ ?

Чун риштаи гавҳари зи ҳиҷоб ту занад тоб

Дар ҳар гиреҳи ашки фурӯи мондаи нигоҳӣ

Аз ишқи ту дар кишвари мо хонаи харобон

Чун водӣ маҳшар натавон ёфт паноҳӣ

Дар олами имкони дил ориф накушояд

Юсуф чаҳ қадар ҷилва кунад дар таҳи чоҳӣ ?

То чанд ба ғифлат кунӣ ин обу алафи сарф ?

Сармоя машкаст дарин дашти гиёҳӣ

Фарёд ки даври қадаҳи умри саромад

Чандон ки ҳубобӣ шаканд тарафи кулоҳӣ

Ман зарраи он меҳри ҷҳонтоб ки гардид

Ҳар пораи дили соиби азуи пораи моҳӣ