Мардӣ ки дар ин раҳ , дил огоҳ надорад

Дар манзили соҳибназарон роҳ надорад

Чун лола ба доғи ту касеро ки ҷигари сӯхт

Дигари сару барги нафас ва оҳ надорад

Ойини гадоро ба тавонгар чаҳ муносиб

Кайфият бе қайдии мо шоҳ надорад

Саҳласт гузаштани зи ду олам ки бигӯянд

Ин муфлиси мо ҷузи дил огоҳ надорад

Баси саъй ки дил кард ба сӯии ту шитобад

Лекин чаҳ кунад ҳамраҳ ва ҳамроҳ надорад

Сар хам накунам пеши карӣмӣ ки съидо

Гуҳ дошта бошад карам ва гоҳ надорад