Дар ҷаҳонии кови матоъи фахр ӯ бошад ғурур

Аҳл ӯ ночор гардад толиби фисқу фуҷур

Дар ҳақиқати одамии инсони айн воҷиб аст

Ин ду оламро ду чашмии дони ту бар ваҷҳи зуҳӯр

Расму одат аз фақирон хостан маҳз хатост

Кас намехоҳад тавозуъро зи асҳоби қубӯр

Дар ду олам нест ошиқро ба чизеи илтифот

Аз барои ҳиммати қосир буд ҳуру қусӯр

Отӣ аз мусҳафи рӯйиш агар нозил шавад

Маҳв гардад ҷумлаи Инҷилу тавроту збўр

Тарс аз хешаст моро варна аз ҳақ хавф нест

ӯ худованди карямон ва раҳимасту ғафур

Васли мо бо ӯ чисон гардад ки чун хафоашу шамс

ӯ тамомии зулмату хуршеди тобони маҳзи нур

Беҳузурӣ то ҳузур дил наёвардӣ ба даст

Ҳозирон донанд ғоибро намебошад ҳузур

Бо вуҷӯди он ки дунёи ҷиФаҳи сабраш мушкил аст

Чун тавонад ошиқ аз маъшӯқ худ гардад сабур

Ҷавҳари мо чун шавад маълуму ҳарфи мо баланд

Хокро гӯш карасту осмонро чашми кӯр

Васли ҷонон кӣ ба саъй ва ҷаҳд меояд ба даст

Домани давлати съидо кас намегирад ба зӯр