Биҷо наме хулд ба дилии тири оҳи мо

Мижгони чашм обила шуд хори роҳи мо

Аз аҷзи мо ҳамеша қавии рашк май барад

Бо барқ мезанад ду баробари гиёҳи мо

Як нукта Эйаст дар назари аҳли маърифат

Аз хати сарнавишти шикасти кулоҳи мо

Аз хашми чарху кашмакаши дасти рӯзгор

Шуд чун камони шикастагии мо паноҳи мо

Ҷое ки чашми афви ту мижгон ба ҳам занад

Дар дида [ савоб ] нишинад гуноҳи мо

Чун хату хол , зинат рӯй ду олам аст

Савдои муфлисонау фақри сиёҳи мо

То бӯса даст дода съидо ба пой ӯ

Сояидааст сар ба сурайёи кулоҳи мо