Фалаки ҷанобу малики рутбаи мирзои Аҳмад

Тўӣӣ ки марҳаматати рӯҳро кунад тафреҳ

Ҳам аз нисоем лутфати машомро тътир

Ҳам аз рўоиҳи хилқати қулӯбро трўиҳ

Буд зи партави роят ба рашк нор кулем

Буд знкҳти лутфат ба шарми боди Масеҳ

Агар ба баҳр бисанҷам дили ту маҳз хатост

Вагар чу абр бигӯям кафи ту кизби сариҳ

Ки ҳаст баҳри дилатро ба баҳри сад тафзил

Ки ҳаст абри кафатро ба абри сад тарҷеҳ

Забон ба васфи ту қосир буд ба вақти сано

Баёни зи мадҳи ту оҷиз шавад ба вақти мдиҳ

Туро равост ки ангушти ман бФрсоид

Гуҳ шумурдани тҳлилу хондани тасбеҳ

Дигар чаҳ гӯям бе ёрии қалами таърих

На сҷаҳ ӣ ки ба осоняши даҳуми тасҳеҳ

Дигар гирифтам каз ткмаҳ ӣ гиребони ҳам

Адои зикр дурустасту истихораи саҳеҳ

Ту худ бигӯӣ ки ман ҳар замон чаҳ сон бар халқ

Хаҷали бимонам аз ин кори зишту феъли қабеҳ

Ғарази зи гуфтани ин дилпазири қитъа ки ҳаст

Ба ком ҳар каси ширину дилнишину малеҳ

Сариҳи матлаб ман шуд аён ки ме гӯйанд

Киноя дар бар доност аблғи алтсриҳ