Дар толеъами иқтизои фарзанд

Ғам нест маро агар набошад

Зеро ки чу духтараст агарчӣ

Беисмату бад гуҳар набошад

Нахлӣаст ки коми боғбон ро

Зони лиззатӣ аз самар набошад

Варзи онкии ззмраҳ ӣ зукур аст

Зоин чанд сифат бадар набошад

Гар ҳамчуи касони зишти манзар

Хуши сӯрату хуш сайр набошад

Гӯйанд ки дар насаб ҳамоно

Аз тайифа ӣ башар набошад

Вар давр набошад аз дили халқ

Варзишат ба ҳар назар набошад

Ҳрдми раҳ ӯ зананд агар чаҳ

Муҳтоҷ ба сим ва зар набошад

Он ба ки ба ғайри дафтари шеър

Аз ман халаф дигар набошад

То ҳеҷ замон аз он мхотр

Дар хотири ман хатар набошад

Фарзанд на ва касе зи фарзанд

Чун ман ба ҷаҳон смр набошад

Номи падарон ба даҳр аз ахлоф

Рӯзии ду се бештар набошад

Номи ман аз ин халаф ба олам

Вақте на ки мштҳр набошад

На тарбиятӣ ки то чаҳ арзад

Бедониш ва беҳунар набошад

На ҳар нафасяш боядам гуфт

Пандӣ ки дар ӯ асар набошад

На ҳар шабаш аз барои корӣ

Хонанду маро хабар набошад набошад

На бояд аз инфеъоли халқам

Аз ҳеҷ тараф мақар набошад

Алқсаҳи зи қилу қоли фарзанд

Чизеи бҷҳон бтар набошад