Фарид рӯй замини зини обидин ки рахт

Ба чархи ъзў шараф карда Меҳрӣу моҳӣ

Аё сипеҳри маконе ки Зуҳрау кайвон

Ба дарга ту кунад ин ғуломӣ , он доҳӣ

Аё рафеъи ҷанобӣ ки шоҳи қадари туро

Сазад ки меҳр кунад тоҷии осмон гоҳе

Шамеми лутфи турои муттасиф чу ҷони бахше

Сумуми қаҳри турои хосият чу ҷонкоҳӣ

Гирифтаи васфи ҷалоли ту шарқро то ғарб

Расидаи сяти камолати зи моҳ то моҳӣ

Овомират ба умӯраст чархро омир

Нўоҳити з маъонӣаст Зуҳраро ноҳӣ

Туро чу асл фироқаст умри душману дӯст

Валикини ин ба дарозӣ ва он ба кӯтоҳӣ

Бар сахои ту каз он ҳусӯл ме ёбад

Ҳар ончӣ май талабӣ ва ҳар ончӣ мехоҳӣ

Ривоятӣ буд икроми мън бе маънӣ

Ҳикоятӣ буд авсофи яҳёи афвоҳӣ

Дар ин ду рӯзаи марои нома Эй фиристодӣ

Чу лутфи хеш ба ҷонбхшӣ ва ба ғами коҳӣ

Маро ба моҳӣу норанҷ ёд кардӣ ва дод

ЗшФқти туами ирсоли ин ду огоҳӣ

Ҳамеша моҳӣу норанҷ то ки бахшад нафъ

Зълти ирқони чеҳра чун шавад коҳӣ

Рухи ҳабиби ту бо добаҳи ранг чун норанҷ

Тани адуии ту ғалатон ба хок чун моҳӣ