Боди саҳаргаҳӣ ба ҳавои ту ҷон диҳад
Оби ҳаётро , лаби лаълат нишон диҳад
Дар бӯстон ба ёди даҳани ту ғунча ро
Ҳар дами ҳазор бӯсаи сабо бар даҳон диҳад
зи инсон ки акс моҳ диҳад ҳасан рӯй гул
Рӯят ба акси ҳасани ма осмон диҳад
Гулгуна аз ҷамол ту хоҳад ба орият
Боди сабо чу арзи гул ва гулистон диҳад
Бар дами гумон ки ҳаст миёни турои камар
Аммо куҷои миёни ту тан дар гумон диҳад
Дар риштаи ҷамоли ту ҳар дил ки ошиқ аст
Ҷонӣ ба як назар диҳаду бас гарон диҳад
Аз ҳалқаи ду зулфи ту Уториди боди субҳ
Бӯе ба олимӣ диҳад ва ройгон диҳад
То чанд дар ҳавои ҷамолат ба оби чашм
Бар чеҳраи лолаи корам ва бар заъфарон диҳад ?
Сафрои чеҳраро чу алоҷӣ кунам суол
Аз дида дар ҷавоби маро нордон диҳад
Монад ба пистаи ту даҳани Тифли ғунча ро
Грдоиаҳи сабо , нигориш дар даҳон диҳад
Дандон фурӯ мабар ба умед эй дил ар ту
Рӯзии лабнигор ба комӣ забон диҳад !
Мо бедилему роҳи ғамати пари хатар , бигӯ
Бо зулфи пари дилат ки раҳи бедилон буд
Додам дилии заъиф ба дасти ситамгарӣ
Кас чун чунин дилӣ ба чунон длстон диҳад
Худ дилро диҳад ки диҳад дил ба бе вафо
Борӣ чу дил диҳад ба маӣ меҳрбон диҳад
Чашмат ба ханҷари мижаи олам хароб кард
Каз ханҷар кашида ба мастӣ чунон диҳад
Чун манба ҳаёт нагардад ба хосият
Он лаб ки бӯса бар дар шоҳ ҷаҳон диҳад ?
Султон , мъзи динӣу дайн , каз насими адл
Нӯшин равон ба қолаб Нӯшервон диҳад
Дарёии ҷӯад , шайхи Увайси онкии давлаташ
Оби ниҳоли адли зи теғ ӣмон диҳад
Шоҳӣ ки дафтари ҷаму дороби сят ӯ
Гоҳе ба боду гоҳ ба об равон диҳад
Кайвон ба як дақиқаи фикраш куҷо расад ?
Чархишгар аз ҳазор дарҷ нардбон диҳад
Бар қомати бузургӣ ӯ атласи фалак
Май зебад ар бузургӣ ӯ тан дарон диҳад
Дар малики дасти ёр қалам гашта адл ӯ
То тоб гӯшмол кунад ва камон диҳад
Бар рӯй рони оҳӯӣ агар доғ ӯ наад
Баси бӯсаҳо ки шер ҳурмат барон диҳад
Парвоз насар тоири чарх , ончӣ воқеъ аст
Зини остони ҳазрати бахт ошён диҳад
эй сарварӣ ки рои ту дар забти мамлакат
Ҳар дами хиҷолати хиради хурда дон диҳад !
Чун чархи пери талъати бахти туро бидид
Гуфт : ар диҳад туро мадади ин навҷавон диҳад
Ҳаст остони ҳазратати иқболро ҳарам
Мқбл касе ки бӯса бар ин остон диҳад
Сад бори гардиши боли хуршед , сар наад
То шоҳи зери дасти худ ӯро макон диҳад
Аз ҳиммати ту шарм надорад сипеҳри дун
Каз субҳ то ба шоми ҷаҳонро дунон диҳад
Гаштааст пои бози мушарраф ба дасти ту
Бар пои хеши бӯсаи пёи пай азон диҳад
Чатрат мзлаҳаст ки суккони хок ро
Аз тоби офтоби ҳаводис амон диҳад
Мушкил расад ба хок дарат чашмаи ҳаёт
Вари худ ба ин умеди ҳамаи умр ҷон диҳад
Хасмат ки гашти ташна ба хӯн ху дорад май
Обаш диҳад замонаи бнўк синон диҳад
Рӯзӣ ки кард лашкари миррӣхи разми шоҳ
Брҷисро зи шеъри сияҳ , тилсон диҳад
Баҳри ҳнрўрони гуҳи ҳиҷои зи ғайбҳо
Ориз чу арзи ҷавшан ва бар гстўон диҳад
Пои муборак ту кунад зӯр бар рикоб
Дасти мухолифати ҳамаи тоб Аннан диҳад
Рмҳти миёни баста наад баҳри дому дад
Як хон ки шарҳи рзмгаҳ ҳФтхўон диҳад
Шоҳо ! агар чаҳ гуфт « Заҳир » аз сари тамаъ
Ин байтроу ҳирси тамаъ бар ҳўон диҳад :
« шояд ки баъди хизмати сӣ сол дар Ироқ
Нонам ҳануз хусрав Мозандарон диҳад »
Дории ту ҷои онкии камӣн мадҳ хон ту
Сад солаи нон ба сад чун қизил Арсалон диҳад
Рӯҳ « Заҳир » агар шунӯди ин қасида ро
Сад бор беш бӯсаи маро бар забон диҳад
То субҳи нави арӯси зумурради ҳиҷоб ро
Ҳар рӯзи ҷилва аз ттқ ховарон диҳад
Бодои арӯси бахти туро зинатӣ ки чарх
Ҳар соъаташ ба рӯй намо , сад ҷаҳон диҳад