эй иди рахти каъбаи дили аҳли сафо ро

Ҳар лаҳзаи сафойӣ дигар аз рӯй ту мо ро

Ту каъбаи ҳасанӣу сари зулфи ту ҳарами рӯҳи қудс ро

Дар мавқифи куни ту мФоми аҳли сафо ро

Лаббайки занон бар Арафоти сари Кувайт

Сад қофилаи ҷони мунтазири овози дроро

Дар орзӯии замзами оташ вааш лаълат

Ҷон ҳар нафасӣ бар лаби хушки омадаи мо ро

Умеди тавофи ҳарами васли ту афканд

Дар водии ғами тайифа бесару поро

Рӯ дар хами миҳроби ду абрӯӣ ту кардам

Гуфтам : магари онҷо асарӣ ҳаст дуо ро

Дар сояи миҳроб назар кард дилам дид

Таркони хатоеи насаби ҳури лақо ро

Фарёд баровард : ки эй қавм ки раҳ дод

Сармаст ба миҳроби ҳарами тарки хаторо !

Чашмат ба киришма назарӣ кард ки тани зан

Бар масти ҳамон ба ки нагирад хато ро

Зоир , ҳарам каъба гузид аз паии фирдавс

Мо кӯии ту он каъбаи фирдавси намо ро

Ҳоҷӣ ба тавофи ҳарами каъба , мулозим

Мо тўФи кунони боргоҳи каъбаи банно ро

Дилшоди шаҳ , он сояи яздон ки зроиш

Хуршеди фалаки рифъати хуршеди лақо ро

Султони қазои рои қадари қадар , ки чун ӯ

Султони қадари қадари нбўдости қазо ро

Дар аҳди Искандар адлаш набӯд бим

Аз рахнаи ёҷўҷи аҷали сади бақо ро

Бо меҳри сулаймон қабулаш набӯд роҳ

Дар доираи хиттаи дили деви ҳаво ро

Аз иффат ӯ медиҳад он буи ки дигар

Дар пардаи гул раҳ набӯд боди сабо ро

Меҳри назари тарбият ӯ бидаманд

Дар моҳи дай аз шӯри замин , меҳри гё ро

эй аз шарафи саҷдаи даргоҳи ту ҳосил !

Ин тоҷи мурассаъи фалаки сабзи лақоро !

Гар оинаи теғи ту гавҳар бинмоед

Рухсора ба хӯн лаъл кунад коҳи рибо ро

Вари субҳи замирати ттқ аз чеҳраи кушояд

Аз рӯй ҷаҳон барфаканд зулфи сиё ро

Дар пардаи сарой ту кашад Зуҳра ба гардан

Чанги тараби мутрибаи пардаи саро ро

Онҷо ки саҳоби карамати сояи бгстрд

Бар бод диҳад абри сияҳ рӯй гадо ро

Гар қимати хоки кафи пой ту кунад ақл

Аз гавҳари худ нақд кунад ваҷҳи баҳо ро

Ҳар ҷо ки дилии ҷустаи халос аз марази ҷаҳл

Бинмуд ашороти ту қонӯни шифо ро

Чун меҳр шавад чашму чароғи ҳамаи олам

Гар шамъи замир ту диҳад нури сҳо ро

То шеъри марои зевари мадҳ ту шиораст

Бар чархи сухани шеърии шеърами шуъаро ро

Мансур шавад гавҳари манзуми сурайё

Дар мадҳи ту чун назми даҳуми вирди сано ро

То аз нафаси боди сабо ҳар сари солӣ

Даврони куҳан тоза кунад аҳди сабо ро

Ҳар шому саҳари акси гулу Настаран аз боғ

Сурхобу сифед об кунад рӯй ҳаво ро

Булбул аз сар сӯз диҳад сози ғазал ро

Қамарӣ ба сар сарв кунад рости наво ро

Бодои чамани ҷоҳи шумо хурраму сарсабз !

Зон сон ки барон рашки баради саҳни само ро

То ид чу наврӯз буд ғарраи шодӣ

Ҳар рӯзи знў , ид дигар боди шумо ро