Миннати эзадро ки зоти хусрави гетии паноҳ
Дар паноҳ сиҳҳатаст аз Фибзи алтофи илоҳ
Миннати эзад дар о ки шуд бар осмони салтанат
Аз хусуфи уқда ӣ айёми эмини моҳи ҷоҳ
Аҳмади исои нафас эмин шуд аз ташвиши ғор
Юсуфи Мӯсои бенон фориғ шуд аз тъзиби моҳ
Бӯстон бар дӯстон ифшоанд зини баҳҷати нисор
Исмон бар исмони афканди зини шодии кулоҳ
Дар на иқлӣм фалак шуд донаи ин мужда ро
Мсръони олами алавӣ ба расми муждаи хоҳ
намерубойанд аз сари хуршеди ёқӯтии калла
намегушойанд аз бар афлоки пирӯзии қабо
Шукри ин эҳсону неъматро раво бошад агар
Асмонҳо бар замин моланд ҳар соъати ҷбо
Чист зин ба давлатӣ ки аз кунҷи азлати гоҳи ранҷ
Хусрави соҳиб қиронамад ба садри боргоҳ
Зилли ҳақи чашму чароғи дӯдаи Чингизи хон
Шайхи ҳасани навёни амини ин фазои куфри коҳ
Исмони қадари савобати лашгари сайёраи сар
Муштарии рои Уториди Фтнти хӯришии гоҳ
эй ба рифъати асмонти малику дайнро поимрд
эй ба бахшиши астинти баҳру конро дастгоҳ
Кӯи сулаймон то бибинад мамлакатро зебу фар
Кӯи Фаридун то бидонади салтанатро расму роҳ
Хяту суҳбат шояд аз рифъати таноби соябон
Соқи аршати зебад аз ҳишмати сутуни боргоҳ
Сар бар аби чашмаи теғат бар арад оқибат
Гарчи дар гирдоб гардун мекунад хасмати шоҳ
Зикри теғат дар Яман хуноб гирданд ақиқ
Ёди лутфат дар адан дар дона гирданд меаҳ
Андари ани водӣ ки адм бо Асо дар гул бимонад
Роят ӯ шуд далели манзили сами аҷтбоаҳ
Андарин муддат ки зоти поку нафаси комилат
Дошт андаки заҳматӣ аз чархи дуну даҳри доа
Олами алосрор агоаҳаст ки аз ихлоси ҷон
Бӯдаанд андари дуояти марду зани бегоҳу гоҳ
Бар сарат хуршед меларзад бо чашмии пари аб
Бар дарат гардун ҳаме гардид бо қадии ду тоа
Дар фироқи акс рӯйу рои малики ?ераии ту
намебароед ҳар дам аз ина хуршеди аҳ
Сояи ҳақӣ ки бе нурати саводи мамлакат
Буд ҳқо чун саводи чашм бар чашмами сиёҳ
Дасти як сари шаста будем аз бақои худ вале
Лутфи ҷони бахшат дилӣ медод морои гоҳи гоҳ
Чашми бади давр аз вуҷӯдии кӯ чу чашми никбон
Дошт андари айни бемории дили мардуми нигоҳ
То напиндорат касе каз таби танат дар тоб шуд
То бад-ӣни иллат ба зотати ҳеҷ нуқсон ёфт ро
Ҷавҳари поки танат чун гардад аз таби мнкср
Ҷавҳари ёқӯт чун гардад худ аз оташи табоҳ
Чун ҷаҳони қадари вуҷӯдатро надонист исмон
Гӯшмолӣ дод ӯро бар сиблати антбоаҳ
Ин замон аз рӯй ани кини ҳзмро нисбат ба дӯст
Аз хиҷолат менаёрад кари дбри рӯяти нигоҳ
Ҳеҷ май донеи ҳусӯли ин саодат аз чаҳ буд
Аз хулӯси эътиқоди довари гетии паноҳ
Марями исои нафаси билқиси ҷамшеди иқтидор
Исмати дунёи алднёи худованди ҷаҳони дилшоди шоҳ
Ан ки калак ӯ давоӣ малик дорад дар дуот
Ва ан ки лутф ӯ шифоӣ халқ дорад дар шифоа
Бардаи чатрашро суҷуд аз рӯй тоъати меҳру моҳ
Бастаи амрашро камар аз рӯй хизмати кӯҳи коҳ
Карда лутфи шомилаши гоҳи анояти коҳи кӯҳ
Гашта қаҳри моилаши рӯзи сиёсати кӯҳу коҳ
Карда ҷўдкони ясораши пеши дастӣ бар суол
Бардаи афв бар бориши шармсорӣ аз гуноҳ
Сари фарозонро кулоҳии мамлакатро сари фароз
Подшоҳонро паноҳии хусравонро подшоҳ
Дар ҷаноби исматати меҳри фалакро нест бор
Дар ҳарими ҳурматати боди саборо нест роҳ
Гар набудандии дўлолои анбару кофури ном
Рӯзу шабро худ набӯдӣ дар сирояти ҷойгоҳ
То набинад моҳи рӯятро зъзти офтоб
намекашад ҳар моҳи нилии атшин дар чашми моҳ
Абр агар омӯзад аз табаъи ту расми мардумӣ
Аз замини ҳаргизи нрўёнд ба ҷузи мардуми гиёҳ
Хоки даргоҳат ба сад майли зираи сурхи офтоб
Равшаноиро кашад дар дида ҳар рӯзӣ ба гоҳ
То бар аҳли тасаввур бар рухи нилии бисот
Моҳ фарзинаст вонҷми бидқи хуршеди шоҳ
Душманат дар пои пели афтодаи бодои рўзўи шаб
Дӯстонат бар сари асби саодати соли вмоаҳ