Вҷиаҳи дайни Муҳамади амири Исмоил

Ки ризқи халқи худоро кафи ту гашти кафил

Кушодааст зи дасти ту диҷлаи эҳсон

Чунончии чашмаи замзами зи пои Исмоил

Саводи босира соилон кунад равшан

зи даври гирди сипоҳи сахоят аз сад майл

Басони қитъаи ёқӯти қитъаи манзум

Ки буд бар гуҳари наҷми соқибаши тафзил

Ба ҳазрат ту фиристодаму атои ҷавоб

Наёфтам ки ба пеши ман он атост ҷазил

Бенот бикри саропардаи замири раҳе

Агар чаҳ пешат аз он бор бӯдаанд залил

Ба рдргаҳи ту дигар бора омаданд магар

Кунанд дида ба кӯҳли қабули хоҷаи кҳил

Туро ки дар ҳама бо бесаодатаст рафиқ

Ба ҳар тараф ки хиромии худои боди далел