Чу рӯй худ биҳиштӣ дид дар хоб

Равон ҳар сӯ чу кавсари чашмаи об

Канори ҷӯии райҳони брдмидаҳ

Миёни боғи тӯбо сар кашида

Фарози шохи мурғони хуши овоз

Ҳаме карданд бо ҳам сари дили боз

зи шабнами тоҷи гул чун тоҷи парвиз

Бар он овеза аз дар диловез

Ҳамаи хокаши абиру заъфарон буд

Ҳамаи фаршаши ҳариру парниён буд

Сабо мекард бар гул ҷон фишонӣ

Ба гул медод ҳар дами зиндагонӣ

Миёни боғ қасрӣ дид олӣ

Чу бурҷи моҳи хуршедяши волӣ

Мунаввари бурҷҳои қаср яксар

Ба моҳу муштарӣу Зуҳрау хур

Малик мегуфт бо худ ки ин чаҳ ҷойаст

Ки ҷавзои сӯрат ва ҳўро намойаст !

Бар он омад ки фирдавс барин аст

Қусӯри хулду ҷои ҳур айн аст

Дарин буд ӯ ки ногуҳ бе ҳиҷобӣ

зи боми қаср сар зад офтобӣ

Чу хуршедаши изори арғавонӣ

Дурахшон аз ниқоби осмонӣ

Бутии раъноу каш , моҳи Муқаннаъ

Чу ма бар ҷабҳаи иклилаши мурассаъ

Фурӯғи ориз ӯ акси хуршед

Нигини хотамашро меҳри ҷамшед

зи сунбул бар самани мрғўли баста

зи мўғўлши бунафшаи дастаи даста

Лаби лаълаши дурахшон дар нигин дошт

Ба пешонии хами абрӯӣ чин дошт

зи зулфаши сунбули андар тоб ме шуд

зи шарми оризаши гул об ме шуд

Агар дар дили хаёлаши бастаи гаштӣ

зи тоби дили изораши хастаи гаштӣ

Қазои шҳзодаҳро ногуҳ хабар кард

Дар он зулфу қаду боло назар кард

Бузади оҳӣу аҳволаш таба шуд

Чу зулфи он санами рӯзаш сияҳ шуд

Сабоҳ зиндагонӣ шуд бар ӯ шом

Ки омад офтобаш бар лаби бом

Қазои осмонӣ чун бар ояд

Агар бандӣ дар аз бомати даройад

Каманди анбар аз болои он қаср

Фрўҳштаҳи зи сар то пои он қаср

Дили савдое ӯ бесару по

Ба мишкӣни нардбон бар шуд ба боло

Дили ҷамшедро ногуҳи парии барад

Ба дастонаши зи дасти ангуштарии барад

Чу бедил шуд малик , фарёди дарбаст

Биҷуст аз хобу хоб аз чашм ӯ ҷуст

Ҳаме зад даст бар сари санг бар бар

Ки на дил дошт андар бар на дилбар

Ҳаме нолид ва дар ғами ашк май сифт

Ба зории ин ғазал бо хеш ме гуфт