Ба рӯзи фарруху ҳоли ҳумоюн

Малик ҷамшед рафт аз шаҳри берун

Буруни бурданди чатру боргоҳаш

Хурушону равон дар паии сипоҳаш

зи оҳ ва нола менолид гардун

зи гиряи сангро мешуд ҷигари хӯн

Падар мезад ба зории даст бар сар

Ба нохуни чеҳра барме кунад модар

Сиришк аз дидаи борон , гуфт : « Эй равад ,

зи модар то қиёмат бош бадрӯд !

Биё то дар бағали гирам ба нозат

Ки медонам нахоҳам дид бозат

Биё то як назари сирати бубинам

Ба чашмони гирд рухсорат бичинам

Дариғо коФтоб умр шуд зард

Ки рӯзи шодмонии пушти бркрд

Гулӣ будӣ ки прўрдм ба ҷонат

Рабӯд аз ман ҳавои ногаҳонат

Бихоҳам сӯхт дар ҳиҷрон чу хошок

Ба доғ ва дард хоҳам рафт дар хок

Худованди ҷаҳонати боди ёвар

Шабу рӯзати саодати бод ҳамбар

Марои чашмӣ , мабодат ҳеҷ дардӣ

Дар ин раҳ бар ту мншиноди гардӣ

Ҳамаи роҳати мубораки боди манзил

Таманное ки дории боди ҳосил

Дарин ғурбати ҳавоӣ дил фикандат

Ки боди обу ҳавояши сӯдмандат ! »

Малики ҷамшед чун аҳволи модар

Бидид аз даст дил зад даст бар сар

Ба алмоси мижаи гавҳари ҳамеи сифт

Каманд анбарин мекунад ва мегуфт :

« дил аз дастами рабӯдаи сети ихтиёрам

Макун айбам ки даст дил надорам »

Ҳумоюн гуфт эй фарзанди зинҳор

Марои ҷонӣу ҷонамро маёзор

Макун мӯя ки вақти ҷон куниш нест

Мазан бар сар ки ҷой сарзаниш нест

Ду манзил бо писари дмсози гаштанд

Вази онҷои зору гирёни бози гаштанд

Малики ҷамшед дил барканд аз он бум

Вази он сӯ рафт ва рӯй оварад дар рӯм

Чу маи меҳри рухи хуршед дар дил

Ҳаме шуд рӯзу шаби манзил ба манзил

Ба буии сунбули зулфаши шитобон

Чу оҳӯи срнҳодаҳ дар биёбон

Гуҳӣ дар тоб буд аз меҳри равшан

Ки дар раҳи гарм тар меронад аз ман

Гуҳ аз ғайрат фитодӣ дар паии бод

Ки омад бод дар пеш ман афтод

Басони лолау гули хору хоро

Ба ҷои тахту маснади сохт маъво

Ҳамеи пиндошти кон хоро ҳарираст

Гумон май баради кон хораш сарираст

Раҳи ишқ инчунин шояд баридан

Нахуст аз ақлу дайн бояд баридан