Зоти ишқи азалиро чун меомад гуҳараш
Чун шавад пери ту он рӯзи ҷавонтар шимураш
Ҳар киро перҳан офиятӣ дӯхт ба чашм
Аз пас он набӯд ишқи бутии парда дараш
Хоссаи андӯҳи чунин бут ки ҳаме аз сари лутф
Ҷомаи офиятӣ сайд кунад зебу фарш
Сад ҳазорон раги ҷони ғамзаи хӯняши кушод
Каз раги ҷони яке лаъл нашуд ништрш
Хираду ҷони ман ӯ дорад ва май шояд аз онк
ӯ чу ҷонасту хиради хок чаҳ донад хатараш
ӣнҳам аз шӯъбада ва булъаҷабӣ ӯст ки ҳаст
Дар ақиқин садафаши сӣ ва ду донаи гуҳараш
Чун ду биҷодаҳи кушод аз қабл ханда шавад
Пари ситора чу раҳи коҳкшони раҳгузараш
Чун гуҳи гиряи бадв дар нагарм гӯйӣ ҳаст
Садҳазорони ахтари азин дидаи равон бар қамараш
Садҳазорони дилу ҷони бинии дармондаи бадв
Зер ҳар як шикани зулфи мшъбди сайраш
Ошиқи худ бум ар ман ғарази худ талабам
Зон ду биҷодаҳи пари шукри ошиқи шукраш
Васл ӯ аз қабл хизмат ӯ ҷӯяму бас
Вар на ман камтар аз банди қабоу камараш
Боди паймоитар аз ман набӯд дар раҳи ишқ
Каз паии дидаи худ серума кунам хок дараш
Аз барои мадади ишқи маро бар дили ман
Ҳасан ҳар рӯзи برارد ба либос дигараш
Ҳар дамаши ҳасан дигар бахшад машшотаи сифат
Ҳар крои тарбияти ишқ буд ҷилва гараш
Ҳаст ҳар рӯзи фузуни давлати хубяш валек
Ман чаҳ гӯям ту дарин дидаи шӯ ва дар нигариш
Неи не аз ғайрат ман нест равои ин як лафз
Кандар он чеҳраи пурнуру лаб чун шукраш
Чашму гӯшӣ ки чу ман бинад ва чун ман шунӯд
Хоҳам аз ориза бе хабарии кӯру караш
Ман ҳамеи рӯзи худ он рӯзи мубораки шимурам
Ки кмрўори яке танг бигирам бабраш
На ки худ рӯзи муборак буд онро ки кунад
Саъии қозии баракоти бен мубораки назараш
Баракотӣ ки зи ҷӯади каф бо баракат ӯ
Рӯзгори фузалои гашт чу номи падараш
Онкигар шуъла занад оташи хашмаши сӯии баҳр
Дар замон давр шавад пардаи з дару гуҳараш
Он сутӯда сайраст ӯ ки ба ҳангоми сифат
Нақшбанди хати арбоб сухан шуд сайраш
Он ниҳолӣ ки нишонанд ба номи каф ӯ
Хок бетарбият наУмия орад ба буриш
Ҳар ки бо ёди каф ӯ ба мисли заҳр хӯрд
Мадади рӯҳ табиӣ шавад андари ҷигараш
Оташи ҳимматаш ар майл кунад сӯии ҳаво
Осмони гунбад заррин шавад аз як шарараш
Зотш аз маҷлис агар қсд кунад сӯй улувва
Олами ҷону хиради зер буд ӯ зи буриш
Зулмати даҳри пас пушт ман афганд фано
То ниҳодам чу бақо рӯй сӯии мустақараш
Чаҳ аҷаб зон ки чу хуршед касеро шуд эмом
Соя чун муқтадаон гом занад бар асараш
Ҳар ки ӯ чашми сӯии чашмаи хуршеди ниҳод
Сояи қомати худ пеш набинад басараш
Худ маро аз шарафи хизматаш эй бас набӯд
Ки накӯ шеър шудам аз сифати як ҳунараш
Дай маро гуфт мунаҷҷим ки биё мужда биор
Ки навад соли ҳаме умр диҳад нури хӯриш
Ман бгФтмш ҳакӣмона бирав ёФаҳ магӯӣ
Ки худ ӯ ҷавҳар рӯҳаст набошад хатараш
Хур ки бошад ки варо умр тавонад бахшед
ё Зуҳал кист ки ӯ ёд кунад ба бтрш
Чаҳ навад сол ки худ ҷону дилашро гуҳи сувар
Чашмаш аз рӯй қазо бошад соҳиби хабараш
эй сенае чу дилати гашти гирифтори ниёз
Банда ӯ шӯи азин фоқау хории бихараш
Сирати марди нигар дар гузар аз сӯрату риш
Кони гё каш бинагоранд нчиннди буриш
Маънӣ аз мард ба аз нақш ки бар ҳеҷ аду
Он саворӣ ки ба нақшаст набошад зафараш
Дар гармобаи пар аз сӯрат зебост валек
Қӯти нотиқа бояд ки бигӯед сувараш
Он забонӣ ки набошад суханаши ҳамраҳи дил
Нашимурд ҷони хирадманди бҷри мухтасараш
Кор бедил ба забон санг надорад бар халқ
Тӯтӣ ар хатм кунад нагзарад аз фарқи сараш
Дида бар сӯрати он дор ки чун наргис тар
Ҳар кро то ба саҳар буд бар ӯ сҳрш
ӯ ҳамон рӯз ба охири набард то ба ҷазо
Аз зару сим чу наргис накунад тоҷўрш
Родмардӣ бар ӯ толеъи милодии сохт
Рафт ҳамчун алифи кӯфии рӯзӣ ба дараш
Ҳам дар он рӯз бурун омад бо чандон лоам
Ки бншнохтм аз коргаҳи шӯштараш
Лоҷарам кард бар он халъат омад бо чандон лоам
Ки ҳамӯ боз надонист ҳамеи ҳаду мараш
Ҳеҷ доне ки ба ҳангом такаллуф Чехияанд
Чун барин гӯна буд мкрмти моҳзрш
эй ниҳони мондаи арӯсони замири ту зи шарм
Рӯ бар хоҷаи шӯу бознмои ӣнқадараш
Бар арӯси суханони ту чунон ҷилва кунанд
Халъату тақвияту тарбияти симу зараш
Кигараш чарх ниқобӣ кунад аз пардаи ғайб
Авн ӯ боз чу хуршед кунад мштҳрш
То расад одамиёнро ҳаме аз хайру зи шар
Ҳар замони тӯҳфаи нўнўи зи қазоу қадараш
Чун қазоу қадар аз пардаи хушнӯдӣу хашм
Боди пайваста ба аҳбобу адуи нафъу зрш
Бод чандонаш бақо то чу писар дар бар ӯ
Ҳамчу луқмон шавад аз умри набераи писараш