Моро миФгнид ки мо аўФтодаҳ ем

Дар кори ишқи тан ба балоҳо ниҳода ем

Оҳистагии мҷўии ту аз моварои ҳуш

Кокнўн ба шуғл бе дилии андар фитода ем

Мо бе дилем ва бедил ҳар чаҳ кунад равост

Дилро ба ёдгор ба маъшӯқ дода ем

Аз мо баҳри ҳадис ба озор чун кашад

Мо мардумон бедил ва бемакр ва сода ем

Хасмони мо агар дар хӯбӣ бибаста анд

Мо дар вафоаши чандини дарҳо кушода ем

Гар бад кунанд бо мо мо некуӣ кунем

Зеро ки поки нисбату озода зода ем