Аз моҳи рухии нӯши лабии шӯхи балое

Ҳар рӯзи ҳамеи байнами ранҷӣу ъноиӣ

Шукраст мари онро ки набошад сару кораш

Бо поки барии ишваи диҳии шӯхи дағое

Гӯйӣ ки надорад ба ҷаҳони пешаи дигар

Ҷуз онкӣ кунад бо ман бечораи ҷафое

То чанд кунад ҷавру ҷафо бо ман ошиқ

Нокарда ба ҷои ман икрўзи вафое

То чанд кашами ҷавраши ман банда ба даъвӣ

Яъне ки ҳаме оем ман низ з ҷое

Донам ки халал ноед дар ҳишмат ӯ ро

Гар ошиқ ӯ бошад бечораи гадоӣ

Гар ҷома кунам пора вагар базл кунам дил

Гуяд ки маро ҳаст дарин ҳар ду риёе

Хуршед рухаст ӯу сенаеро зон чаҳ

Чун нест насиб ӯ ҳар рӯзи зёиӣ