Аҳадасту шумор аз ӯ маъзул

Самадасту ниёзи азуи мхзўл

Он аҳади не ки ақл донаду фаҳм

Ва он самади не ки ҳиси шиносаду ваҳм

На фаровон на андакӣ бошад

Яке андари яке яке бошад

Дар дуе ҷузи бадв сиқт набӯд

Ҳаргизи андари яке ғалат набӯд

То туро дар даруни шумор ва шаккӣаст

Чаҳ яке дон чаҳ ду ки ҳарду якеаст

Ба чарогоҳи дев бар зи яқин

Чаҳ ва чанд ва чаро ва чунро ҳин

На бузургяш ҳаст аз афзӯнӣ

Зот ӯ бар з чанде ва чунӣ

Аз паии баҳси толиби оҷиз

Ҳилл ва ман гуфтани андрўи ҷоиз

Кас нагуфта сифоти мубдиъи ҳў

Чанд ва чун ва чаро чаҳ ва кӣу кӯ

Яд ӯ қудратасту ваҷҳи бақоаш

Омадани ҳукмашу нузули атоаш

Қдминши ҷалоли қаҳру хатар

Асбъинши нФози ҳукму қадар

Ҳастҳо таҳт қудрат ӯйанд

Ҳама бо ӯ ва ӯ ҳамеи ҷӯянд

Ҷунбиши нури сӯии нур буд

Нур кӣ зи офтоби давр буд

Бо вуҷӯдаши азал прир омад

Ба гуҳ омад валек дайр омад

Дар азали баста кӣ буд илмаш

Як ғуломаст хонаи зоди азалаш

Аз абади даври дори ваҳму гумон

Ки абад аз азал гирифт нишон

Кӣ макон бошадаш з бешу з кам

Ки макони худ макон надорад ҳам

Халқро зини сифати ҷаҳонии сохт

То збҳри худ ошёнии сохт

Бо макони офарини макон чаҳ кунад

Осмонгар бар осмон чаҳ кунад

Осмон дай набӯд имрӯз аст

Боз фардо набошад ӯ навазаст

Дар навардади зи пеши стар духон

Явми нтўии алсмоء рӯ бархон

Орифон чун дам аз қадим зананд

Ҳоу ҳўро миёни ду ним зананд

На ба арқони саботи аўқотш

На макон ҷой ҳастӣ зотш

эй ки дар банди сӯрату нақшӣ

Бастаи астўии алии алършӣ

Сӯрат аз муҳаддисот холӣ нест

Дар хури ъз лоязолӣ нест

Зонка наққош буд ва нақш набӯд

Астўӣ буду арш ва фарш набӯд

Астўӣ аз миён ҷон ме хон

Зот ӯ бастаи ҷаҳоти мадон

Костўии оятӣ з қуръонаст

Гуфтани ломакон з имонаст

Арш чун ҳалқа аз бурун дар аст

Аз сифоти худоӣ бехабар аст

Дар саҳифаи калом мстўр аст

Нақшу овозу шакли азу давр аст

Инзл аллоҳ ҳаст дар ахбор

Омад ва шуд ту эътиқоди мадор

Рақами арши баҳр ташриф аст

Нисбати каъба баҳр таърифаст

Ломакони гӯии косли дайн ин аст

Сар биҷунбон ки ҷой таҳсин аст

Душмании ҳусайн аз он ҷустаст

Ки алии лафз ломакон гуфтаст