Он шунидӣ ки то халил чаҳ гуфт

Вақти оташ ба Ҷабраил наҳуфт

Кард беруни сар аз даричаи ҷон

К-эии бародари ту даври шӯи зи миён

Гуфт бо Ҷабраили андари сар

Раби исри кунон дар амри ъуср

Гашта аз манҷаниқи ҳукми раҳо

Гирди гардон чу гӯии гирди ҳаво

Гуфт пас ман далели роҳи туам

Ҷабраилам ки никхўоаҳи туам

Дар чунон ҳол бо наҳифи халил

Аз сари эътимоду ҳифзи вакил

Гуфт ҳарчанд поем эй дилбанд

Ҳаст бар гардан заъиф бабанд

Давр кун як замони зи хештанам

То бар ӯ бе ту як нафас бизанам

Исмат ӯ далели ман на бас аст

Илм ӯ Ҷабраили ман на бас аст

Бе ту бар даргааши ту ҳозири шӯ

Чашм бар дуз ва пас ту нозири шӯ

Иксўи андари ҳаззи худ зи миён

То биёбӣ ту лиззати имон

Чун ба ишқ аз чанорати оташи ҷуст

Оташ аз оташӣ бидорад даст

Чун халили он хештани бгзошт

Оташ аз феъли хеши дасти бдошт

Гарчи намруд оташӣ афрӯхт

Оташаш чун алаф наёфт насӯхт

Чун Аннанро ба дасти ҳукми супурд

Оташи сӣ ва ҳашт рӯза бамурд

Бар дамид аз миёни оташу дӯд

Чун садои Нидоӣ ҳақ башнавад

Ъбҳри аҳду сӯсани таҳқиқ

Сунбули суннату гули тавфиқ

Ореи оре чу дӯст он бошад

Нори намруд бӯстон бошад