Мушкиласт ин ки касеро ба касе дил баравад

Меҳраши осон ба дарун ояд ва мушкил баравад

Дили ман меҳри туро гарчи ба худ зуд гирифт

Дайр бояд ки марои нақши ту аз дил баравад

Баҳри ишқатгар азин шева занад мавҷи фироқ

Киштии ман на ҳамоно ки ба соҳил баравад

Бе висоли ту ман мурдаи чароғами монда

Ҳамчуи парвона ки шамъаши з муқобил баравад

Дар арӯсии ҷамол ту намедонам кас

Ки зи перояи савдои ту отил баравад

Бо ту хӯбӣ натавон гуфт ва надорам бовар

Ки ба табриз касе ояд ва оқил баравад

Омн аз фитнаи ҳасани ту дарин даврон нест

Магари он кас ки ба шаҳр ояд ва ғофил баравад

Лоиқи бадарғаи роҳи ту аз ҳарчӣ марост

Об чашмӣаст ки он бо ту ба манзил баравад

Хоки Кувайти ҳамаи гули гашти зоби чашмам

Чун гарони бори ҷафоҳои ту дар гул баравад

Аҳд кардааст ки дар маҳмил тан нанишинад

Ҷонами он рӯз ки аз кӯии ту маҳмил баравад

Сайфи фарғонӣ ёраст турои ҳосили умр

Чаҳ буд фоида аз умр чу ҳосил баравад