Ошиқами зиндаи дилиро ки ту ҷонаш бошӣ

Қӯти дили диҳӣу қӯт рӯонаш бошӣ

Ҳар киро чашми дил аз ишқи ту бенаӣ ёфт

Доими андари назари дида ҷонаш бошӣ

Қурси хури нони хўҳд аз суфраи он каси ҳамаи рӯз

Ки ту чун шамъи шабӣ бар сар хониш бошӣ

Ҳамаи олам ба иродат нигаронаш бошанд

Гар ту як дам ба аноят нигаронаш бошӣ

эй дили хом агар чун ман савдои пухта

Тамаъат ҳаст ки аз сӯхтагонаш бошӣ

Дӯсти ҷонам ба ғами ишқи худ огндаҳи хўҳд

На чунин ҷисм ки парварда бенонаш бошӣ

Дӯстро гарчи лабии ҳамчуи шукр ширин аст

Ту нае лоиқи он каз магасонаш бошӣ

Саги ин кӯй шудани мартаба шерон аст

Инат бас нест ки дар кӯй сагонаш бошӣ

Кӣса аз сими тиҳии дору канораши пари зар

То ба соиди камар мӯӣ наме бошӣ

Дар азал ҳарчӣ шуд ва то ба абад ҳарчӣ шавад

Банда тақрир кунадгар ту забонаш бошӣ

Сайфи фарғонӣ офоқ бигирадгар ту

Ба мадади қӯти бозуӣ туонаш бошӣ

Саъдии зиндаи дил аз баҳри ту ҳақ буд ки гуфт

( ҳаргизи он дили бнмирд ки ту ҷонаш бошӣ )