Ҳон эй насими субҳ ки бӯят муаттараст

Ҳамроҳ бо ту хоки сар кӯй дилбараст

Маншури некуии з дар ӯ ҳаме диҳанд

Султони моҳро ки зостораҳ лашкараст

Кас дид сӯратӣ ки накӯтар зрўӣ ӯст ?

Кас хонд сўртӣ ки золҳмд бартараст ?

Муҳтоҷ нест бар сари раҳи машки рехтан

Конҷо ки дӯсти пой наад хок анбараст

Онҷо ки ӯст шаб набӯд каз зёи внўр

Бо офтоби сояи он ма баробараст

Ман худ гадоӣ кӯем ваяки шаҳр чун мананд

Дарвеши ишқ ӯ ки бахӯбӣ тавонгараст

эй дар ҷаҳони лутфи маликшоҳи некӯон

Дар ҳасан ҳар ғуломи туро малик санҷараст

Андари мақоми қурб ту болост дасти он

Кзбҳри хизматати сараш аз пои Фрўтрст

Ҷонро бўсФи сӯрати ту рӯйҳо намӯд

Маънии нопадид ки дар лафзи мзмрст

Бар одамӣ барои ту дар бастаам валек

Бозо ки бар парии ҳамаи деворҳо дуруст

Дар васфи хӯбии ту таъаҷҷуб ҳаме кунанд

Кини шеваи шеъри шеъри кадомин сухан вараст

Бар хоки тираи рехта ҳамчун дар аз садаф

Ин Қатарҳои софӣ аз абр мукаддараст

Дар васфи дӯсти коғази девони шеъри ман

Кӣ чун мидод хушк шавад чун сухан тараст

То даст медиҳад сухани дӯсти гӯии сайф

Каз ҳар чаҳ меравад сухани дӯсти хўштрст

Чун бҳрёр нест сухани савти ҷорҳст

Чун баҳр дӯст нест ғазал қавл мункираст