Дар боғи даҳр чун гулгар сар ба сари ҷамолӣ

Дар рӯзи зиндагонигар ҷумлаи ма чу солӣ

Бо лутфи табъ агарчӣ дар қалби рӯҳи рӯҳӣ

Бо ҳасан рӯй агарчӣ бар рӯй ҳасани холӣ

Ин нукта нест даъвии наздики аҳли маънӣ

Каз ман чу давр монадӣ райҳон бе суфолӣ

Гарчи ба шаҳи нишоне , лшкршкн чу сомӣ

Врчаҳ ба паҳливонии рустами ҳунар чу золӣ

Бе ҷони ҳасани маънии сӯрат ба кор ноед

Гар ту ҷамоли Юсуф ё Юсуфи ҷамолӣ

То бадари томи гардӣ аз офтоби дониш

Ҳар рӯзи {и нури } май гир акнӯн ки чун ҳилолӣ

Рӯҳаст илм ва дар тан ҷон қолабаст ӯ ро

Касро мабод нафасӣ аз рӯҳи илми холӣ

Чун хонаи ниҳодати зини дона холӣ омад

Кари ҷомаи шърпўшӣ чун коҳ дар ҷуволӣ

Аз илмҳои қолии ислоҳ ҳол ме кун

То рамзҳои ҳолеи донеи зи нақши қолӣ

То мезанад табиат бар чанги лаҳви нохун

Зостоди ҳамчуи барбати муҳтоҷи гӯшмолӣ

Ту зарраи ҳақирии вози офтоби ирфон

Гар ту шарафи пазирии хуршед бе заволӣ

Май ҷӯй то наМонӣ беҳосил аз макорим

намекӯш то набошӣ бебаҳра аз мъолӣ

Бо аҳли ҷаҳли манишин кони поя ӣӣаст нозил

Бо аҳл илм биншин кин маҷлисӣаст олӣ

Хуш гӯй бош бо халқ аз ҳар дарӣ ки гӯйӣ

Хориҷи манол чун не аз ҳар дамӣ ки нолӣ

Маҳбӯб мардум омад оқили банирами гӯйӣ

Шоиста шукр шуд тӯтии бхўши мақолӣ

Фориғ мабош икдм аз бандагии эзад

Акнӯн ки чун ман озод аз банди ҷоҳу молӣ

Фардо ки дили зи ғуссаи дунё хароб гардад

Андӯҳ дайн наёрад гаштан дар он ҳаволӣ

Молу аёли ӣнҷо бешак вабол марданд

Шоз онк бигузаранд умрии ббии ваболӣ

Аз баҳри моли қорун чун ганҷ дар замин шуд

Бар чарх чорам омад исои з бе аёлӣ

Ҳар ботилӣ ки кардӣ аз баҳри он бмҳшр

Май дони яқин ки аз ҳақ дар маърази саволӣ

Аз баҳри хотири худ чандин дар насиҳат

Бар ту нисор кардам аз назми ин лолӣ