Агар хоҳӣ ки ин маънии бадоне

Туро ҳам ҳаст маргу зиндагонӣ

зи ҳарчи он дар ҷаҳон аз зер ва болост

Мисолаш дар тану ҷон ту пайдост

Ҷаҳон чун туаст як шахси муайян

Ту ӯро гашта чун ҷон ӯ туро тан

Се гӯнаи навъи инсонро мамот аст

Яке ҳар лаҳза ваон бар ҳасб зот аст

Ду дигар зон мамот ихтиёрӣ аст

Сими мурдани мар ӯро изтирорӣ аст

Чу марг ва зиндагӣ бошад муқобил

Се навъ омад ҳётш дар се манзил

Ҷаҳонро нест марги ихтиёрӣ

Ки онро аз ҳамаи олами ту дорӣ

Вале ҳар лаҳза мегардад мубаддил

Дар охир ҳам шавад монанди аввал

Ҳар онч он гардад андари ҳашари пайдо

зи ту дар назъ мегардад ҳувайдо

Тани ту чун замини сар осмон аст

Ҳаввост анҷуму хуршед ҷон аст

Чу кӯҳаст устихонҳое ки сахт аст

Наботати мӯӣу атрофат дарахт аст

Танат дар вақти мурдан аз надомат

Билразад чун замини рӯзи қиёмат

Димоғи ошуфтау ҷон тира гардад

Ҳаввост ҳам чу анҷум хира гардад

Мсомт гардад аз хуии ҳам чу дарё

Ту дар вай ғарқа гашта бесару по

Шавад аз ҷони куниш эй марди мискин

зи сустии устихонҳо пашми рангин

Ба ҳам печида гардад соқ бо соқ

Ҳама ҷуфтӣ шавад аз ҷуфти худ тоқ

Чу рӯҳ аз тан ба куллият ҷудо шуд

Заминат « қоъи сафи сафи лотрӣ » шуд

Бад-ӣн минвол бошад ҳоли олам

Ки ту дар хеш май бинӣ дар он дам

Бақои ҳақи рости боқии ҷумла фонӣ аст

Беонашҷумла дар « сабъи алмсонӣ » аст

Ба « кули ман алайҳои ?фон » баён кард

« лФии халқи ҷадид » ҳам аён кард

Буд эҷоду эъдоми ду олам

Чу халқу баъси нафаси ибни одам

Ҳамеша халқ дар халқ ҷадид аст

Ва гарчи муддати умраш мадид аст

Ҳамеша файзи фазли ҳақи таъолӣ

Буд аз шани худ андари таҷаллӣ

Аз он ҷониб буд эҷоду такмил

Вази ин ҷониб буд ҳар лаҳзаи табдил

Валикин чу гузашти ин таври ?дане

Бақои кул буд дар дори уқбо

Ки ҳар чизе ки бинии болзрўрт

Ду олам дорад аз маънӣу сӯрат

Висоли аввалин айн фироқ аст

Мари он дигари з « ъанд аллоҳи боқ » аст

Мазоҳир чун фитад бар вифқи зоҳир

Дар аввал май намояди айни охир

Бақои исм вуҷӯд омад валикин

Ба ҷое кон буд соир чу сокин

Ҳар онч он ҳаст билқувва дар ин дор

Ба феъл ояд дар он олам ба як бор