Бидон ки ҳарчӣ адам ӯ зарурӣ буд ӯро мумтанеъ алўҷўд хонанд ва ҳар чаҳ вуҷӯд ӯ зарурӣ буд ӯро воҷиб алўҷўд гӯйанд ва ҳар чаҳ вуҷӯду адам ӯ ҳеҷ кадом зарурӣ набӯд ӯро мумкин алўҷўд хонанд . Акнӯн бидон ки ҳар чаҳ мавҷӯдаст ё воҷиб алўҷўдаст ё мумкини алўҷўд , бҷҳти онкии мавҷӯди дрўҷўди худ ба ғайриӣ муҳтоҷ ҳаст ё нест .
Агар дар вуҷӯди худ ба ғайриӣ муҳтоҷ нест , онро воҷиб алўҷўд хонанд чунонкии ҳақи субҳонау таъолӣ , ва агар дар вуҷӯди худ муҳтоҷаст ба ғайриӣ , ӯро мумкин алўҷўд хонанду ӣнҷои исботи воҷиби алўҷўд зоҳир шуд чаро ки мумкиноти мавҷуданду вуҷӯди мумкинот албата аз ғайриӣ бошад ва он ғайр ҳар оина мунтаҳӣ шавад ба воҷиби алўҷўд . Ва дигари онкӣ то воҷиб алўҷўд набошад мумкини алўҷўдро мумкин натавон гуфт , яъне то аввали муҳтоҷ илайҳ набошад натавон гуфт ки фалони чиз муҳтоҷаст ба фалони чиз , пас воҷиби алўҷўд собит шуду мумкини алўҷўд дар бақои вуҷӯд агар муҳтоҷ набошад ба ғайриӣ , онро ҷавҳар гӯйанд ва агар бошад онро арз хонанд ва бидон ки бақои вуҷӯди ғайр вуҷӯдаст ; бҷҳти онкии ду касро мибиними яке то даҳ сол беш нмимонд ва яке то сад соли мимонд ва ҳар ду дар вуҷӯд шариканд , бҷҳти онкӣ дар ҳоли ҳаёт ҳар ду бар ҳар ду содиқаст ки мавҷуданд ; аммо бақои вуҷӯди ин сад соласту бақои вуҷӯди он дигари даҳ сол . Пас маълум шуд ки бақои вуҷӯди ғайр вуҷӯдаст . Пас мумкинот ё ҷавҳар бошанд ё арз .
Ва ҷавоҳир бар панҷ қисманд : агар ҷавҳари маҳали ҷавҳар дигар ҳаст онро ҳиўлӣ гӯйанд ва он ҳолро сӯрат . Ва агар мураккаб бошад аз ҳолу маҳал , онро ҷисм хонанд ва агар аз ин ақсом салоса набошад онро ҷавҳар мФорқ хонанду ҷавҳари мФорқ агар дар аҷсом мутасарриф бошад онро нафас хонанд ва агар на , онро ақл гӯйанд ва агар миёни он ақлу зоти ҳақи таъолӣ востҳоӣ набошад онро ақл аввал хонанд въқли кул низ гӯйанд ва агар дар зери он ақли ҳеҷ ақл дигар набошад онро ақл фаъол хонанд ва агар дар тарафайн ӯ уқул бошанд онро ақл мутавассит хонанду нафас низ агар дар аҷсоми басит тасарруф кунад онро нафас фалакӣ хонанд .
Ва ҷисм ё басит бошад ё мураккаб ,у басит он бошад ки аз аносири арбаъа мураккаб набошад ва агар аз аносир мураккаб бошад онро ҷисм мураккаб хонанду ҷисми басит ё алавӣ бошад ё суфло . Алавӣ ҳамчун афлоку суфло ҳамчун аносир ;у алавӣ ё мунир бошад ё набошад , агар мунир бошад кавокиб гӯйанд ва агар набошад афлок гӯйанд .
Ва нафас агар дар аҷсоми мураккаб мутасарриф шавад ва он ҷисмро нашав ва намо набошад , онро маъдан гӯйанд , чун зару нуқрау пирӯза ва агар нашав ва намо бошаду ҳис ва ҳаракат набошад , онро набот хонанд , мисли дарахтону гиёҳ ва агар ҳис ва ҳаракат бошад ва нутқ набошад , онро ҳайвон хонанд ва агар нутқ бошад инсон гӯйанд вдри ҷамоди нафаси табиӣ ғолибаст ва дар набот , наботӣ ва дар ҳайвон , ҳайвонӣ ва дар инсон бо ин ҳамаи нафасҳо нафаси мулкӣ низ ҳаст .
Ва арз низ на қисмаст ,у ҷавҳарро агар бона арз ҷамъ кунем даҳ бошад , яке ҷавҳар ва на арз . Ва ин маҷмӯро мақулот ъушра хонанд воин байти маҷмӯро шомиласт :
Аз мақулотат агар пурсад касе эй ширдил
Дар ҷавоб ӯ бигӯ фии улҳол эй чун ҷону дил
Ҷавҳараст ва кам ва Киевасту азоФти боматтӣ
Бози вазъ ва ину малик , ани иФълу ани инФъл
Ва ин байти дигари мисоли ҳамаро шомиласт :
Марди дарози некӯи меҳтар ба шаҳри имрӯз
Бо хоста нишаста вази феъли хеши пирӯз
Ва дар ин мақом аз аҳволи эърози ҳамин миқдор кофӣаст . Пас ҷавҳар бар панҷ қисм бошад : ақлу нафасу ҳиўлӣу ҷисму сӯрат ;у ҷисми мураккаб чун маодину наботу ҳайвону инсон ;у ҷисми басит чун афлоку аносир ва ин абёти ин маҷмӯро шомиласт :
Аввали зи мкўноти ақл ва ҷон аст
Вндри паии он , на фалак гардон аст
Зини ҷумла чу бигузарӣ чаҳор арқон аст
Пас маъдан ва пас набот ва пас ҳайвон аст
Дигар бидон ки дар маротиби мураккабот , миёни маодину набот , мутавассит марҷонаст , яъне дар шаклу салобати ҳамчу сангасту лекин дар дарёи мирўиду ҳамчуи набот аз миёни оби брмиоид ва чун хушк шуд санги мигрдд . Ва мутавассити миёни наботу ҳайвон , дарахт хурмоаст ки чанд хосият ҳайвон дорад , яъне чунонкӣ дар ҳайвони музаккар ва мؤнс ҳаст дар ӯ низ ҳаст , чунонкӣ то музаккари ҳайвон ба мؤнс наздик нашавад бор нагирад дарахти хурмо низ то музаккараш ндиҳанд бори надиҳад . Дигари чунонкии ҳайвонотро сари бибаранд ҳалок шаванд , дарахти хурмо низ чун сараши бибаранд ҳалок шаваду мутавассити миёни ҳайвону инсон бисёраст , аммо ончӣ зоҳиртараст копӣаст , яъне бузина , ки ҳамаи аъзоӣ ӯ ба мардум монад .
Ва ин мутавасситот барои онанд ки ҳар як бдоити мартаба аъло худанду ниҳояти асфал , то силсилаи мавҷӯдоту маротиби эшон мураттаб бошад .
Пас бидон ки чун кавокиб ба амроллаи таъолӣ ҳаракат карданд , аносирро дар ҳам сириштанд то маодини пидошд . Онгоҳи набот пайдо шуд то ғизоӣ ҳайвон бошад , пас ҳайвон пайдо шуд , онгоҳ чун ҳайвон ба камол расед инсон пайдо шуд . Ва ин маъниро дар маҳали худ равшантар аз ин баён кунем ани шоءи аллоҳу аллоҳи аълам .