Аблаҳиро чаҳ гуфт нродӣ
Ки маро кун ба нарад иршодӣ
Гуфт ман андари он набардами ранҷ
Лек донам ба чирагии шатранҷ
Гуфт донстмти ту ҳеҷ мадон
На бад-ӣни роҳи брдҳоӣ на бидон
Чун ндонстҳои ту як бозӣ
Хира бар ҷоҳилӣ чаҳ минозӣ
Нақл бе ақли ҷуз гумон набӯд
Хар чаҳ донад ки заъфарон чаҳ буд
Панҷсад ояти зи ҷумлаи қуръон
Шуд дар аҳкоми нозил аз дён
Боқӣ аз вай ки ҳаст андўҳзор
Ҷумла дар ибрат омаду афкор
Мабҳаси анбиёи тафаккур буд
Вндрин крдҳонд гуфту шунӯд
Чаҳ тавон гуфт бо касе маъқӯл
Каз хирад кард хешро маъзул
Вонкаҳи андари мзиқи маҳсусот
Гашти маҳбӯс кӣ раҳад ҳайҳот
Ҷисм хондаш муҷассами манҳус
Ваон мушаббаҳи киромии солус
Дар ҷиҳат дид зоти ҳақи доим
Пас ҳаводис бадв кунад қоим
Нқлҳоӣӣ ки мўҳмаст ба дайн
Аз бароҳини ақли гашти яқин
Зонка таъвили ояти қуръон
Кард бояд ба қотеъи бурҳон
Ҳаркиро дасту поу пеш ва пас аст
Савту ҳарфу аномл ва нафас аст
Дар маконаст муҳтавӣ ба ҷаҳот
Ҳамчуи мо мумкинасту ноқиси зот
Иллати эҳтиёҷ имкон аст
Ҳаркиро ин сифат буд он аст
Вонкаҳ ӯ ҳамчуи мо буд оҷиз
Ба хдоӣӣ куҷо сазад ҳаргиз
Ғояти наъти халқро бустон
Сифати ҳақ мأўласт ба он
Идў ваҷҳаст въин дар таъвил
Қудрат ва ҳастӣу басари зи далел
Устуворо ҳақиқат истилост
Арши таъзими зоти ъзу ълост
Раҳмат ӯ иродату анъом
Ҳамаи хушнӯдяш чу ҳаст икром
Балки тафвиз , аҳўт ва аввалӣ аст
Роҳи дайну диёнат ва тақво аст
Вориси анбиёи худ он халаф аст
Ки дар ин роҳи пайрав салаф аст
Мтҳққ ба « адхлўои фии алслм »
Малик мурсаласту росихи илм
Он якеро сухани з « момно »
Вена дигарро ҳадис « умано »
Ғайр аз ин ҳар чаҳ аз ақоўил аст
« фитна » ва « абтғои таъвил » аст