Манам ки шеъру тағаззули паноҳгоҳ ман аст

Чунонкии қавлу ғазал низ дар паноҳ ман аст

Сафои гулшани дилҳо ба абр ва борон нест

Ки ин вазифаи муҳаввал ба ашку оҳ ман аст

Салои субҳ ту додам ба нолаи шабгир

Чаҳ рӯзҳо ки сипед аз шаби сиёҳ ман аст

Ба олимӣ ки дар ӯ душманӣ ба ҷон бихаранд

Аҷаби мадор агар ошиқии гуноҳ ман аст

Агар намонда кас аз дӯстони ман бар ҷо

Вафои аҳди марои душманони гувоҳ ман аст

Ҳар он гиёҳ ки бар хоки мо дамидаи ббўӣ

Агар ки буи вафо медиҳад гиёҳ ман аст

Кунун ки рӯ ба ғуруби офтоби меҳр ва вафост

Ҳар онкии шамъ дилӣ барфурӯхт моҳ ман аст

Ту ҳар киро ки чапу рости тохти фарзини гӯй

Пиёдагар ба хати мустақӣми шоҳ ман аст

Нигоҳи ман натавонади ҷамоли ҷонони ҷуст

Ҷамол ӯст ки ҷӯяндаи нигоҳ ман аст

Ман аз ту ҳеҷ нахоҳам ҷуз ончӣ бипасандӣ

Ки дилписанди ту эй дӯст дил бихоҳ ман аст

Чаҳ ҷои нолагар оғӯшам аз се тор тиҳӣ аст

Ки нағмаи қаламами шӯру чоргоҳ ман аст

Хутути дафтари ман сими созро монад

Қалами муъоинаи мизроби сар ба роҳ ман аст

Кулоҳи фақр басӣ ҳаст дар ҷаҳони лекин

Нигини тоҷи шаҳон дар пари кулоҳ ман аст

Шикастани сафи ман кор бесафоён нест

Ки “и шаҳриёрам ”у соҳибдилони сипоҳ ман аст