То даҳан бастаам аз нӯши лабон май барам озор

Ман агар рӯза бигирам рутаб ояд сари бозор

То баҳораст дарӣ аз қафас ман накушояд

Вақте ин дар бигушоед ки гулӣ нест ба гулзор

Чашми шоҳид ба саропардаи мижгон чаҳ ҳикоят

Оҳӯ аз сабза баровард сару шери зи найзор

Ҳаргизи ин даври гулу лола наме хостам аз бахт

Ки ҳарифони ҳамаи зор аз ман ва ман аз ҳамаи безор

Дасту абзор чу медод ба гӯш ҳунарам гуфт

Рӯ ки бозори ту рӯзӣ ки на дастаст ва на абзор

Ҳрдм аз синаи ин хоки дилӣ зор бинолад

Ки гулӣ будаму бозичаи гулчини дили озор

Гул Биҷӯшеду гулобаши ҳамаи хиси арақи шарм

Ки ба як хандаи тифлона чаҳ буд он ҳамаи озор

Чашми наргис нигаронаст вале доғи шақоӣқ

Чашми хунин шафақ бинаду абри маи озор

Абр аз он бар сари гулҳои чамани зори бгрид

Ки хазон бинаду ошФтни гулҳои чаманзор

Шаҳриёраст ва ҳамин шеваи шайдоеи булбул

Бигзоред бгрид ба ҳавои гули худ зор