Чаҳ шуд он аҳди қадим ва чаҳ шуд он ёри надим

Хӯн кунад хотири ман хотираи аҳди қадим

Чаҳ шудан он турраи пайванди дилу ҷон ки дигар

Дили бишкастаи ошиқи ннўозд ба насим

Он дили бозтар аз дасти Каримам ёрб

Чун писандӣ ки шавад тангтар аз чашми лӣим

Аҳди тифлӣ чу биёади орму домони падар

БоРом аз дида ба домони ҳамаи дарҳои ятем

Ёд бигузашта чу он давр намой ватан аст

Ки шавад броФқи шоми ғарибони тарсим

ё ба оҳӯи Рӯшони инси всФои даҳ ёрб

ё зи соҳибназарони бозстони завқи салим

Сим ва зар шуд маҳаки таҷрибаи гавҳари мард

Ки сияҳи боди бад-ӣни таҷриба рӯй зару сим

Дарднокаст ки дар дом шағол уфтад шер

ё ки муҳтоҷ фурӯмоя шавад марди Карим

Нашавад мурғи чамани ҳамнафаси зоғу заған

“и рӯҳро суҳбати ноҷинс ъзобист ?илем ”

Давлати ҳиммати султон қаноат хоҳам

То таманно накунам неъмати арбоби Наим

Ҳам аз алтофи ҳумоюн ту хоҳам ёрб

Дар балоёии ту тавфиқи ризоу таслим

Нақс дар маърифати мости нигорои вар на

Нест бе маслиҳатии ҳукми худованди ҳаким

Шаҳрёро ба ту ғами улфат дерин дорад

Муҳтарами дор ба ҷони суҳбати ёрони қадим