Ишқи он буд , ки аз ту туеро ба дар кунад

Вайрона ӣ вуҷӯди ту зер ва зибр кунад

Ишқи он буд , ки ҳарки бидон гашти сарбаланд

Бар найзаи сари намояд ва бо найза сар кунад

Ишқи он буд , ки ташна ӣ дидори ёр ро

Ҳнҷри зоби ханҷари фӯлод тар кунад

Ошиқ касе буд , ки ба даврони ошиқӣ

Бар худ ҳадиси айши ҷаҳон мухтасар кунад

Ҳаркас ки дар замона шавад дардманди ишқ

Аз роҳати замона ба куллӣ ҳазар кунад

Дар боғи ҷон ҳар онкии нишонди ниҳоли ғам

Набӯд ғамаш ки хушк шавад ё самар кунад

Ошиқ ба ҷузи ҳусайн алӣ кист дар ҷаҳон

Каз баҳри дӯст аз ҳамаи олам гузар кунад

Кӯ чун ҳусайни онкии зсўдои ошиқӣ

На шодмон ба нафъ ва на хавф аз зарар кунад

Кӯ чун ҳусайни онкӣ ба майдони имтиҳон

Ҷонон ҳар ончӣ гуядаш ӯ бештар кунад

Ҳақ хоҳадаш ки тан ба хаданги бало , диҳад

ӯ ҷону тан ба тири балояш сипар кунад

Аз худ гузаштаи Акбар аз ҷони азизтар

Дар роҳ дӯст додау тарк писар кунад

эй ман ғуломи ҳиммати волои он шаҳӣ

Каз мумкиноти яксараи қатъ назар кунад

Ҳам хоҳарон ва духтараконаш диҳад асир

Ҳам кӯдакон хӯрд нишон қадар кунад

Аз нинаво , ба Кӯфа ва аз Кӯфа то ба шом

Раъси бурӣда бо ҳарами худ сафар кунад

Бартар буд зи арши ълои хоки Карбало

Нозам ба ишқ ӯ ки ба хоки ин асар кунад

Беҳтар буд зи оби бақои хоки даргааш

Хизр набӣ куҷост ки хокӣ ба сар кунад

Гуфтӣ ки чеҳраи сурх « вафое » кунад зи ишқ

Оре кунад валек зи хӯн ҷигар кунад