Айб риндон макун ин зоҳиди покизаи сиришт

Ки гуноҳи дгарӣ бар ту нахоҳанд навишт

Матбахии бози магари тинати моҳичаи сиришт

Ки шуд аз накҳати қимаи ҳамаи олам чу биҳишт

намерасад сирка ба бғро ва ба кочии дўшоб

« ҳар касе он дуруди оқибати кор ки кишт »

Гарда медаҳ макун ҷамъи ту бо нони шъир

Зон ки ҳайфаст зхўбӣ ки буд ҳамдами зишт

Хишти ҳалвои шукр аз дил ман ме наравад

Чун бичинанд ба рӯй ман савдо зада хишт

Гуфт хуши кӯзаи дўшоб ба ширини корӣ

Дасти дўшоби базак бар сари ман то чаҳ навишт

На ман андари паии нонам ба ҷаҳони саргардон

« падарам низ биҳишти абад аз дасти биҳишт »

Сӯфӣ аз майкадагар фаҳм кунад буии кабоб

Аз дар каъба равад даст фишон сӯии кунишат