Рӯзи азал ки тинат одам сиришта анд

Бар сафҳаи дилами ғам ӯро навишта анд

Ошиқ шудӣ , ҳроинаҳ бояд ҷафо кашид

Бар медиҳад балӣ ба замин ҳар чаҳ кушта анд

эй зоҳидӣ чу манъи ман аз ишқ ме кунед

Ман чун кунам ки дар гули ман ин сиришта анд

Ишқ аз барои зинати инсон падед шуд

Маҳрӯми азин шараф ба яқини дон , фиришта анд

Онҳо расидаанд ба мақсӯди кини замон

Домони ғами гирифта ва худро биҳишта анд

Хӯн шуд дилам дар оташи савдояш ва ҳануз

То бар серуми чаҳор зи ғам ӯ навишта анд

Дар ҷома дид чун тани сӯфӣ нигор гуфт

Борӣктар азин нах дигар наришта анд