Соқиои ид сиём омад ва наврӯз расед

Сабза аз ҳар тарафӣ чун хат маъшӯқ дамид

намекунад булбули шӯридаи ҳикоят ба чаман

Интизорӣ ки ба васли гул сероб кашид

Кӣ кушояд ба чаман аз тарабии иди дилаш

Ҳамчуи ман ҳар ки буд аз рухи дилдори баъӣд

Гӯи ғанимати шимури имрӯз ки бас арзон аст

Ҳар ки савдои бутиро ба ду олам бихаред

Ашки ман дар ҳаваси хоки кафи пои ҳабиб

Солҳо рафт дар он кӯй ва ба гардиш нарасед

Рӯҳро гашти муяссари шарафи побӯсаш

Дил агар давлати васли ту ба ҷон ме талабед

Дар раҳи ишқи ту сӯфӣ шудаи саргардони оҳ

Нест ин бодияро ҳеҷ кароне чу бидид