эй хаҷали пеши ду рухсор чу хуршеди ту моҳ

Чашми ҷодӯии ту ваа айн блоӣӣаст сиёҳ

Пеш рӯйиш натавонам ки бар орми оҳӣ

намешавад тираи балии оҳ чу ойӣна ба оҳ

Бас ки дар сари даҳони ту ба ҷон кушедам

Гашт аз фикри маҳоли ин дили бечораи табоҳ

Илтифотӣ ба ман бесар ва сомон ме кун

Ба нигоҳии зи тараҳҳум назарӣ кун ногоҳ

Ҳар ки атрӣ фиканд бар дар хоки Кувайт

Рӯзи маҳшар чаҳ ғами он бе сарви поро зи гуноҳ

Пеши рухсори ту дар дида ӯ ханҷари бод

Хираи чашмӣ ки кунад ҷониби хуршеди нигоҳ

Сабр кун сӯфии сўдоздаҳ дар фурқати дӯст

То براردи ҳамаи мақсӯди турои алои аллоҳ