Гӯи рӯзгор ҳарчӣ тавонад ба мо кунад

Мо ва туро мабод ки аз ҳам ҷудо кунад

Мурғи шикастаи боламу сайёд бе вафо

Тарсам ба ин баҳонаи зи домам раҳо кунад

Озор мо басаст , ки худро бхўн кашад

Ковуш касе ки бо дили маҷрӯҳ мо кунад

Густох мевазад баҳрем чаман равост

Гар андалеби шикваи збод сабо кунад

Дар ҳиҷр агар табиби шабӣ рӯз карда Эй

Донеи шаби фироқ ба рӯзам чаҳ ҳо кунад