Чу мутриб кунад созу барги наво
Расад мурғро хуррамӣ дар ҳаво
зи боғи Рахш каз тараб шуд падед
Тавон дастаи дастаи гули завқи чид . . .
зи софӣ дар овози он хуши сурӯд
Намоён шудаи акс оҳанг равад
Ба чанги оради он зинати маҳфилам
зи такрори нағмаи мукаррари дилам
Чу гардад сарояндаи пешрав
з « тани тан » ба мисатон диҳад ҷони нав
Шаб аз нағмаи гӯйӣ каромот кард
Ки норафтаи сайр мақомот кард
Навое ки дар пардаи ғайб буд
зи сурхонаи нақш слмк намӯд
Агар нағма санҷӣ кунад дар Ироқ
Шавад сабри аҳли ншобўр , тоқ
Араб май дӯд аз мақоми ҳашам
Казу башнавад нағмае дар аҷам
Ба як гӯшагирӣ , қади чоргоҳ
Шуда аз фироқи се гоҳаши ду тоа
зи ғамгар дили расатон дарҳам аст
Ба ъзоли маъзули соз ғам аст
Ба зобул чу савташ кунад трктоз
Беоташдӯд дар ҷилави зи эҳтизоз
зи овоз ӯ панҷгоҳ аз гӯшт
Шаш овозаро ҳафтумин савти гашт
Чу кучаки азуи не саворӣ кунад
Бузурги фиғонро ҳисорӣ кунад
зи баси ҳасани савташ буд дилрабо
Мақоми фидояши гирифтаи сабо
зи нўрўзхўонии дарин куҳнаи дайр
Баҳори гул нағма шуд вақти сайр
Чу хорои зи абрешими сози бофт
Ҳусайнӣ ба ваҷҳи ҳасан парда ёфт
Бути нағмааш чун мбрқъ шуда
Нўохўони моҳи Муқаннаъ шуда
Намояд чу аз парда , баста нигор
Кунад сози таҳсини ҳнобнди ёр
Тавон ёфт аз шуъбаи тоза аш
Ки то Исфаҳони рафтаи овоза аш
Ба таснифи сози раҳи бўслик
зи мағлуби хуонеи сети ғолиби шарик
Сухан то зи нириз ваҳдат нагуфт
Нашуд ошкоро сурӯд наҳуфт
Шаҳаш чун ба базми худ овоз кард
зи воломақомӣ ба шаҳ ноз кард
Навои рехт бар дӯстони ҳиҷоз
Чаҳ сон хондаш каси мухолифи навоз
Штрғў зада пушти по бар ҷарас
Ки зангула ӯ буд дастрас
Ба созиш чу ушшоқ пардохтанд
зи сандӯқи дил , арғунун сохтанд . . .
Нигоро надонам чаро саркашӣ
Ба гулдастагии шуълаи оташӣ
Агар бе ту байнами суроҳе ба пеш
Нуҳум чун сабуи даст бар ҳалқи хеш
зи тан чун мусофир шавад ҳуши ман
Броўози поят буд гӯши ман
зи шавқи ту печида дар нома ам
Садои ғзлхўонӣ хома ам