Чаҳ имкон аст гардад аз дилами беруни таманнояш

Ки бошад сӯратами ойӣнаи сони маҳви тамошояш

Барои интизор ӯст тамҳиди нафас ҳар дам

Ки дар оғӯши дил аз шавқ холӣ мекунад ҷояш

Нигаҳро серумаи чашми умеди ҳайрат худ кун

Агар дории ҳавас аз серумаи хоки кафи поиш

Дурустӣ нест осон аз шикасти мушкили зулфаш

Ки айн уқда мебошад кшод ҳар муаммояш

Дарин ъушрати сарогар нашъаи умри абади хоҳӣ

Тамошо кун ба ёди қад ӯ ҷӯши ду болояш

намедонам чаҳ сайёдӣаст дар ойӣнаи чашм ӯ

Ки мумкин нест растан аз каманди зулфи гирояш !

Қумоши ҳасан ӯ дар ҷилваи арз зуҳӯр омад

Буд шурӣ ба бозори ҷаҳон аз ҷӯши савдояш

Маро аз ҷоми тақсими азали ин нашъа зоҳир шуд

Ки мебошад сари айши абад дар пои минояш

Сафои оризаш аз сабза тар шуд змрдгўн

Хати райҳон ёқӯтаст бар лаъли гҳрзоиш

Буд дашти ҷунун девонаам аз як қадами лекин

Хаёли ҳалқаи он зулфи знҷирист бар поиш

Ҳамин бошад агар мавҷи талотуми баҳри раҳмат ро

Арақ гул мекунад имрӯзи ман аз шарми фардояш

Ба хӯн бояд навиштани туғрули ин як мисраи бедил

Ҳануз аз хоки муштоқон ҳиное мешавад поиш