Моҳ дар пеши рахти як лмъаҳ бошад аз сароб

Гули зи девони ҷамолати як варақ аз сад китоб

Фикри зулфати доштами шавқат ба дил зад оташӣ

Сӯхтами чандон ки печидам ба худ зини печу тоб

Оризӣ чун меҳри дории зоаҳи мо ғофил мабош

То нагардад офтобати тира аз ҷӯши саҳоб

Аз дил зоҳид набошад баҳраи канзи ишқ ро

Шоҳро ҳосил нагардад мол аз малики хароб

Ман шаҳиди теғи ишқами дӯд оҳам шуд илм

Бар сари хокам гузар кун то наМонӣ аз савоб

Тоӣри назора бо хок дар ӯ чун расад

Бар фалаки ҳам поя бошад аз баландии он ҷаноб !

Дар талоши ҷустуҷӯии ҳалқаи гесуӣ ӯ

Мавҷ дорад обила бар пой ҳар дам аз ҳубоб

Як ҷаҳони ханҷар муҳайё кардӣ аз мижгони хеш

То кӣ истиғнои худоро баҳри қатли ман шитоб !

Дам ба дами ҷӯши хаёли шабнам рӯй гулаш

зи осмон ҳасан метозад ба фарқам чун шаҳоб

Аз нигаҳ бар рӯй ӯ сози Бами худ зин кун

То надард аз тамошо бар Рахши тарафи ниқоб

Тираи бахтиҳо насибам шуд зи девони азал

Сарнавиштамро қазо кардаст аз боли ғроб

Чанд рӯзӣ шуд ки дорам бо таъаммули улфатӣ

Шоҳиди маънии ҳамон беҳтар ки набӯд дар ҳиҷоб

То зи файзи огаҳии туғрули сухан сар карда ам

Баъди ман шоир касе дигар намебинад ба хоб