эй рахт чун моҳи тобон ! ваии хатат чун машки чин

эй аён дар ҳар хами зулфи ту чандини ақду чин !

Чин бар абрӯии хам афкандан набошад хуши намо

Хуш буд чину шикан бар он ду зулфи анбарин

Қоматати сарвии сетгар сарв оварад лимуи бабор

Оризати моҳии сетгар маро буд ҷобири замин

Он сияҳи холӣ ки дар кунҷ лабат дорад макон

Ҳиндӯе монад ки бошад бар сари кавсари макин

Холи дузди раҳзанат ҷо карда бар кунҷи лабат

Ҳеҷ дуздиро набошад ин чунин ҳзии ҳсин

Моҳ бо ақраб қарин карда ба моҳии як ду рӯз

Ақраби зулф ту бошад рӯзу шаб , бо маи қарин

Мо гадоёни сари кӯии тўоим эй шоҳи ҳасан !

Дида бигушо як дамӣ , ҳоли гадоёнро бибин

Ханда меояд туро бар ҷисми расми лоғарам

Ҳар киро беморӣ ишқаст кӣ гардад самин

Дод « туркӣ »ро бидиҳ варна барам ман шикваи ?ут

Пеши султони Наҷаф , яъне амири алмؤмнин