« падари дарди ҳиҷрат давое надорад

Ғариби ватан , ошноӣ надорад »

Падар то ту рафтӣ зи шаҳри Мадина

Дилам беҳузурат сафойӣ надорад

Чгўими падари ҷон ки бе шамъи рӯят

Шабистони умрам зёиӣ надорад

Ту дар Карбалоеу мурғи хаёлам

Ба ҷузи сӯии ту майл ҷое надорад

Дар ӣнҷои маразят чаҳ созад ба бистар

Ки ҷузи ғам , даво ва ғизоӣ надорад

Ғарибаст онкас ки дар хонаи худ

Ба сари соя ошноӣ надорад

Дилами хӯн шуда дар биёбони ҳиҷрат

Ба ҷузи васли ту раҳнамое надорад

Ман аз дарди ҳҷртўи мушкил барам ҷон

Ки дардами румуз шифоӣ надорад

Чисон зиндагонӣ кунам бе сакина

Ки якдаст , ҳаргиз садое надорад

Ҳамеи тарсам аз орзӯяши бимирам

Ки ин дори фонӣ , Бақоӣ надорад

Бигӯ бо алии Акбари маи лақоят

Ки дарди ҷудоӣ , давое надорад

Шавад рӯзӣ оё ки байнами ҷамолат

Ки дунёи бақо ва вафое надорад

Биёади туу нинавои ту сғро

Чу не , ҷузи навоят , навое надорад

Падар эй ки сари манзили кӯии ишқи ?ут !

Тариқӣ буд ки интиҳоӣ надорад

Ба дарбонеи ?ут « туркӣ » умед дорад

Дариғо ки барг ва навое надорад

Надорад ба дили орзӯе ба дунё

Ки ӯ ҷузи ғам Карбалое надорад

Дар ин ғам ба вай кор гардӣда мушкил

Ба ғайр аз ту мушкил гушойӣ надорад

Ба дарбоне худ кунигар қабулаш

Ба қасри ҷинон эътиное надорад