Гардид ҳирси афзӯн , онро ки моли афзуд

Мегардад оби пари зӯр , чун мешавад гул олуд

Дар дили муҳаббати зар , савдои Фзост дар сар

Равшан буд ки озар , ҳаргизи набӯда бе дӯд

Онро ки дасти эҳсон , кам судаи дасти ъўрон

Даст аз таъассуфи он , хоҳад басии баҳами суд

Хоҳӣ шавам макрам , дод вдҳш макун кам

Бар фарқи халқи олам , ҷо дорад абр аз ҷӯад

Роҳи нигоҳи эҳсон , бар ҳоли тангдастон

Аз чашми танги даврон , гардӣдааст масдӯд

Мо рози донаи дил , дар кишти ин тани гул

Мақсӯд буд ҳосил , ҳосил нагашт мақсӯд !

То буд дида дид , фикр набӯд кам дид

Аз баҳр буд гардид , умрӣ ки буд нобӯд

Ин ҷони дарди пурвирд , сад бор имтиҳон кард

Ба буд аз давои дард , дорӣ чаҳ дарди беҳбуд ?

Воъиз чаҳ кўбкўиӣ ? ком аз дар ки ҷӯӣ ?

Бо хештан нагӯйӣ : ҷуз дӯст кист мавҷӯд ? !