Саркаши саманди давлат , пар нест эътиборӣ

Ҳар рӯзи зерро нест , чун астари макорӣ

Бе пери ақл , давлати роҳу равиш чаҳ донад ?

Ин тавсани ҳрўнро , бояд савори корӣ !

Дар поси халқ , сӯзад то субҳи мағзи ҷон ро

Аз шамъ бояд омухт , ойини тоҷдорӣ

Бояд бароаи бурдан , худ кори давлати худ

Ойини малик рондан , монад ба неи саворӣ

Бар давлати ҷаҳон чанд чун сабзаи сари фарозӣ ?

Бар фарқи чатри шоҳят , чун абри навбаҳорӣ !

эй ошиқи эътиборон , бовар чаро надоред ?

Бе эътибории умр , ҳрФисти эътиборӣ !

Даврони ъушрати мо , айёми кӯдакӣ буд

Таии гашти манзили айш , дар вақти неи саворӣ

Бо ҳасани халқ , халқӣ битавон залил худ кард

Хасмаст зери боРом , аз Ямани баради борӣ

Ногоҳ марг кард , чун шуълаи гашти саркаш

Умр дароз ёбад ; ахгари зи хоксорӣ

эй рӯзгор , фардост набӯд асари зи воъиз

Майдори ин ғазалро , аз ваии бёдгорӣ