Субҳ идасту тмошогаҳи гетӣ дар шоҳ

Шоҳ чун иди муҷассам ба сари маснаду гоҳ

Шоҳ бар маснаду зарбафти қабоёни зи ду сӯ

Ҳар тарафи банди қабо бофта барбанд қабоа

Дидаи тарафи камари ҷоҳу каллаи гӯшаи бахт

Чашми бинанда ба ҳар гӯша ки афкандаи нигоҳ

Бар дарбори з бисёре сарҳои сарон

Арсаи хоки ҳамаи гум шуда дар зери ҷбоаҳ

Сади ҳашари Рахш ба пероҳан ҳар ҷўлонгаҳ

Сади ҷаҳони ғошияи каш бар сар ҳар майдонгоҳ

То мусалло шудаи роҳӣ чу раҳи коҳкшон

Бскаҳ аз дидаи нзоргёни пар шудаи роҳ

Чашм дар роҳи ҷаҳонӣ ки бурун фармоед

Ҳамчуи хуршеди баланди ахтари гардуни харгоҳ

Мирмирони сабаби амну амони ҷони ҷаҳон

Мазҳари файзи азали мосдқи лутфи алоа

Марг дар қулзуми қаҳраш агар уфтад ба мисл

Ҷони буруни бурдан аз он варта наёрад ба шиноа

Дар ҷаҳони борад агар абри зи баҳри схтш

Ҳамаи ҷо теғ бирӯяд ба дили барги гиёҳ

Сояи тоир бأсш нагузорад ки шавад

Байза дар фасли тамӯз аз туфи хуршеди табоҳ

Саҷдаи даргааш эй чархи зиёд аз сртст

Макун ин беадабӣ рост кун он пушти ду тоа

Пештар зонка биёбӣ адабӣ бар сари ин

Беҳтар онаст ки дории адаби хеши нигоҳ

Шоҳроҳи нафаси душмани ҷоҳаш ки дар ӯ

Бар сухани роҳи гузари бастаи зи баси нолау оҳ

Ҳамчуи даҳлезаи мҳнткдаҳи мотамён

Нест холии дамӣ аз валвалаи воосФоаҳ

эй ҷаҳонии ҳамаи Фрмонбр ва ту фармондиҳ

Ваии ту ҳоҷати даҳу ғайр аз ту ҳамаи ҳоҷтхўоаҳ

Ақли ғайр аз ту надидаи сет ва набинад дгарӣ

Гар буд орӣ аз амсолу барӣ аз ашбоаҳ

Зоти поки барӣ аз шубҳа гар инаст алҳақ

Ва ҳам тарсам ки ба сад дағдаға уфтад ногоҳ

Дар ҳамон рӯз ки фармони ту бар олами тохт

Рафт аз малики табиат ба ҳазимати икроҳ

Дории он поя кигар маслиҳатиро ба алФрз

Бонг бар нур занад боси ту каз соя ба коҳ

Меҳр ҳар чанд гароед ба баландии зи уфуқ

Нур ӯ соя ашхос насозад кӯтоҳ

Мавҷ бар об тавон дошт чу ҷавҳар бар теғ

Зобитигар буд аз ҳифзи ту бар сатҳ меаҳ

Табъи кофур ба пои мардии он гармии табъ

Чун сқнқўр кунад тақвияти қӯти боҳ

Тунди бодӣ ки кунад садама ӯ кӯҳи нигун

Хирмани ҳалами туро каҷ накунад як пуркоҳ

Зумраеро буд ин заъм каз онаст кусуф

Ки шавад ҳоили хуршеду басари ҳиأти моҳ

Ин хилофаст дам аз нур занад бо роят

Рӯй хуршед кунад чарх ба ин ҷурми сиёҳ

Ҳчи ҷои малик дилӣ нест ки тасхир накард

Номи неки ту ки бошад ҳамаи ҷо дар афвоҳ

Шоҳ он нест ки мулкӣ ба сипоҳӣ гирад

Шоҳ онаст ки бар малик дилӣ бошад шоҳ

Ном некаст калид дар дарвозаи дил

Дил на мулкӣаст ки тасхир кунандаш ба сипоҳ

Дорад онсони Карамии афви хатои ошомат

Ки лабаш тар накунад мояи сади баҳри гуноҳ

Аз сиёсат накушуд як сари мӯ бод бирават

Гунаҳиро ки буд сояи афви ту паноҳ

Душманат дар таҳи чоҳист ки рӯҳ аз баданаш

Чун пурд то ба қиёмат нарасад бар лаби чоҳ

Гар касеро набӯд ҳашари ҳам ӯ хоҳад буд

Ки нахоҳад шудан аз сувари сроФили огоҳ

Хасм пар кед ту ришӣ ки шудаш дстўиз

Анқарибаст ки овехта аз таҳтаи кулоҳ

Бар сари масхарагон зуд шавад жулида

Он дамиро ки занад шона ба нохуни рӯбоҳ

Доўрои нодарра бе бадалони суханам

Ҳар ду мисроъ ба сидқи сухани ман ду гувоҳ

Ҳамчуи ман нодарраи гӯйӣ чу кунӣ аз худ давр

Кас набошад ки ба сӯем фиканд ним нигоҳ

Ваҳшӣ аз шоҳи назари хоҳ кианд ин дгарон

Бас буд сад чу турои як назари ҳиммати шоҳ

То чунинаст ки аз ғарра ҳар ма то слх

Набӯд иду ма ид набошад ҳар моҳ

Чархро боди маи иди хами он абрӯ

Идгоҳу хури арсаи гуҳи ин даргоҳ