Малик зода гуфт : овардаанд ки мулкӣ буд ки аз мулӯки салаф , шаш фарзанд халаф дошт , ҳамаи бсмоҳти табъу сҷоҳти халқу нбоҳти қадару нзоҳти арзи мазкӯру мавсуфи лекини фарзанди муҳимтарин ки боқъаҳи алқўму воситаи алъқди эшон буд , асрори фари эзадӣ аз асорири ҷбҳт ӯ ишроқ кардӣу нури назари илоҳӣ аз манзару мухбир ӯ соя бар офоқи андохтӣу сари ангушти аимоءи ақл аз симоء ӯ ин нишон додӣ .

Чун маликро навбати подшоҳӣ басар омад ва ин ду фарроши зангӣу рӯмӣ ки сарои пардаи кбрёء ӯ бар арш задандӣ , фарши умраш дар навиштанд , ҳангоми он фароз омад ки азин ҷаҳон бугзарад ва бар дигарон бигузорад , фарзандонро бихонад ва бинишонад ва гуфт : бидонед ки ман аз ҷаҳони насиб хеш ёфтаму ончи андари азали мақсум буд , хӯрдам , сарду гарм рӯзгор дидаму талху ширин ӯ чашидаму танбеҳи лои тнси нсибки ман алднё ҳамеша насби айни хотири доштам ва дар заръи ҳасаноти лиўми алҳсод бақадр вусъ кушедам , имрӯз ки ситораи бақои ман сиёҳ шуду рӯзи умри боФтоби зард фано расед , марои роҳӣ дар пеш омад ки аз рафтан он чора нест ва агрч гуфтаанд :

Аммо ин рафтан бар ман сахт осон менамояд ки чун шумо фарзандони шоиста ва боистау ҳунарнамоӣу фарҳангӣу донишпажӯҳу мқбли ниҳод ёдгор мегузорам . Акнӯн аз шумо мехоҳам ки васоёии ман дар қазоёии умӯри дунё нигоҳ доред ва маълум кунед ки беҳтарини гулӣ ки дар бӯстони ахлоқи бушковаду бнсими он машоми ақл муаттар гардад , сипоси дорӣу шукри гзористу шукри мҷлбаҳи мазиди неъмату афзӯнӣ мавоҳиб эзадаст , таъолии шона ва ин сифатро аз худ ҳикоят мекунад онҷо ки дар ҷазои амал бандагон мефармоед : إни тқрзўои аллоҳи қрзои ҳуснои изоъФаҳи лакаму иғФри лакаму аллоҳи шакури ҳалим .

Ва гуфтаанд : сипос дор бош то сазовор некӣ бошӣ , ман шукри алқлили астҳқи алҷзилу бурдбори шӯ то эмини шӯй ва дод аз хештан бидиҳ , то доварат бакор наёяд ва аз худ баҳр онч кунӣ , розӣ машав то мардумат душман нагиранд , ман разии ан нафса ксри алсохтўни алайҳу боддстӣу табзир аз ҷӯаду сахои мшмр , إни алмбзрини конўои ихвони алшётину бухлу имсок аз кдхдоӣии мадону адолати миён ҳар ду сифати нигаҳи дор , агрч гуфтаанд :

Ки устоди сарои азали ин кдхдоӣӣ аз баҳри ту некӯ кардасту мизони тсўит ҳар ду бадасти ту боз дода ,у лои тҷъли ядаки мғлўлаҳи илои ънқку лои тбстҳои кули албст ,у бади дилиро бурдборӣ ном манеҳ , ъ ,у ҳалами улфатии фии ғайри мавзеаи ҷаҳл ,у коҳилӣу хомиро хурсандӣ махон ки нақши олами ҳудус дар коргоҳи ҷабру қадари чунин бастаанд ки то ту дарбасту кушоди корҳо миён ҷаҳд набандӣ , турои ҳеҷ кор накушояд .

Ва гуфтор бо кирдори баробардор ва рӯй ҳоли хеши бўсмти хилофу самти дурӯғ сиёҳ магардон ва бидон ки дурӯғ мзнаҳ куфрасту замимаи залол , ҳайси қол : ъзи ман қоил , анмои иФтрии алкзби аллазӣнаи лои иؤмнўни боёти аллоҳ , ва ҳақиқат бидон ки айб ки аз як дурӯғ гуфтан биншинад бҳзори рости брнхизду онки бдрўғи гўӣии мансӯби гашт , агар рост гуяд , азу бовар надоранд , ман урфи болкзби лами иҷзи садақа ва то туоне бо дӯсту душмани роҳи эҳсону иҷмол май сипар ки ҳам дар дӯстии биафзояд ва ҳам аз душманӣ бакоҳад .

Вои фарзандон , бҳичи таъвил бо бидон ошноӣ макунед то шумо роҳмон нарасад ки он брзигрро аз мор расед . Малики зодаи муҳимтарин ки дарраи алтоҷи малику қурраи алъайни малик буд , гуфт , чун буд он достон ?