Пас шер мисол дод то дар домани кӯҳӣ ки пштиўони шерон буд , ҷӯйҳои мтшобк дар якдигар канданд ва чанд майли замини ҳомўнрои шикастагӣҳо дроФкндаҳ , об дар бастанд то нам фурӯ хӯрду замин чун гул оғишта шуд ва эшон ҳамаи ҳам пушту икрўии бпишаҳи мниъи пноҳиднд ва бидон ҳсн ҳамчун мҳснӣ бо иффат аз рҷми ҳаводис дар паноҳи офияти рафтанду шери пой дар рикоби саботи биФшрду Аннани атқони рой бо даст гирифт , Фсоли аллоҳи таъолии қӯтау ҳавлау лами иъҷбаҳи алхсму ксраҳи алмлإи ҳавла . Ҳамаи муроқиби аҳволи якдигару мтрқби аҳкоми қазо ва қадар буданд то худ аз коргоҳи ғайб чаҳ нақш берун ояд ва дар зрбхонаҳи қисмати сиккаи қабули кадом тайифа ниҳанд ва аз насибаи нусрату хизлони қуръаи иродат баришон чаҳ хоҳад афканд . Пас шуҷоъони ибтолу муборизони қаттолро раъй бар он қарор гирифт ки аўсоти ҳашаму оҳоди ҷамъи лашкар чун шағолу рӯбоҳу гургу амсоли эшон дар беш афтоданду бмҷоўлту мроўғт дар омаданд ва аз ҳар ҷониб метохтанду пелонро аз фарти ҳаракат ва давидани баҳри сӯии хастагии тамом ҳосил омад то ҳбўаҳи қӯту нишоташони воҳии гашту савлати ашўоти бтноҳии анҷомӣд . Лашкари шери астдроҷро боз пас нишастанд ва худро мағлуби шакли мтФодии вор бхсм намуданд ва дар сӯрати тхозл аз маърази тақобули баргаштанд ва рӯй бигурез ниҳоданд . Шоҳи пелони фиръавни вори бФри хеши въўни бозуии бахт астзҳор карду ҷамъиро аз филаи он қавм ки ҷусса ҳар як бар ҳиммати арқони аъзои чунон мубтанӣ буду пайкар ҳар як бар дуоем чаҳор қувоем чунон собиту сокин ки таҳрики эшон ҷузи бксрӣ ки аз таъӣди илоҳии хезад мумкин нашудӣ , багазеду ҷумларо дар пеш дошту ҷиҳати натоиҷи фатҳу фирӯзии муқаддама кубро ингошту дафъи садамаи аввалиро сабр бар дил гумошт . Майманау майсара рост карданд ва надонист ки Яману иср аз аъқоб эшон гусасту бнўосӣу аъқоби хасмони пайваст . Қалб ва ҷиноҳ биёрост ва аз он ғофил ки он қалби рӯзи бозори фатҳ бар кор наравад ва он ҷиноҳи бхФзи мазаллат дар иқдоми мақдамони лашкари пай сипар хоҳад шуд , саф дар сафи танидау қалб дар қалб кашида ва аз он бехабар ки чун шаби иштибоҳи ҳоли бсҳри оқибати анҷомад , кавкаби саодат аз қалби алосд тулӯъ хоҳад кард . Охир дар пеш омаду бинобари хаёлӣ ки лашкари хасмро муҳра дар кушод анҳзом афтодасту силки интизом аз ҳам рафта , бо ҷумлаи ҳашам ҳамла карду ббоди он ҳамла , ҷумла чун барг хазоне ки аз шохи борад дар он ҷӯйҳои канда бар якдигар мебориданду хок дар коса тмнӣ карда , дар он муғокҳо сарнигӯн май афтоданд то фарёди алдми алдми алҳдми алҳдм аз эшон баромаду нзори ?гийони қадар ки аз паии якдигари тҳоФти он қавм мутолиа мекарданду маҳсӯли Фдлки фузули эшон медиданд мегуфтанд ки ҳафрҳои бағӣ ва туғёнаст ки бмъоўли иктисоби шумо канда омад , ман ҳафри бӣрои лохиаҳи вақъи фӣа

Пас сипоҳи шер аз ҷавониб даромаданд ва захмҳо паёпай мезаданд то либоси вуҷӯд бар пелони чунон мхрқ ва ммзқ карданд ки бузургтар пора аз пелони гӯш буд ва аз он гови табъони ҳамоқати паймоӣ ки то бгрдн дар аўҳоли тбдли аҳвол мтўрт шуданд , ҳдиқаҳи маъракаи чандон шукуфаи аҳдоқи бтири борони ҳаводис берун оварад ки бар забони мғнёни базми зафару пирӯзии вмнҳёни он баҳори наврӯзии ҳамаи ин май гузашт :

Чун ҳамаро бпоӣ қаҳр бимолиданду лашкариро ки фалаку смк аз ркзоту нҳзоти эшон табиати ҷунбишу ороми бгзоштӣ , дар пой овараданду ваҳнӣ ки рӯзгори ҷабри мкосри он бадасти ҷабборони комгору акосраҳи рӯзгор натавонад кард , бар эшон афканданду ҳамаро алафи шамшери азоФру анёбу тмаҳ ҳўосл насару уқобу луқмаи мшоФри клоб ва зӣоб гардониданд . Шаҳриёр дар боргоҳ давлат хиромед , мшоръи подшоҳӣ аз шўоиби низои мнозъони поки дидау домани иқбол аз дасти тшбти томъон берун карда ва хок хазӣу хсору хошоки хибту дамор ки насиб нигунсорон бошад , дар дидаи умедашони пошида , шукри таъӣди раббонӣу тавфиқи осмониро сар бар замини хузўъи ниҳод . Акнофи арсаи мамлакатро бншри рояти адлу таии бисоти зулми озинии дигаргуни басту атрофи арӯси давлатро бзиўрии нав аз рأФту эҳсон бар раоёу зердастони ҷилва дигар дод .

Пас аз онҷои ҷаҳонёнро равшан шуд ки мтобъти нафаси хеш кардан ва бхўш омад табъи баромадан ҳар оинаи шаробии нохуши мазоқи бзҳри нокомӣ ва бе фарҷомии омехта бар даст нааду бҳлоки расонад .

Тамом шуд боби пелу шер , баъди азин ёд кунем боби шутуру шери порсоу дарави бози нмоӣим ки самараи съоит ва шоит чист ва оқибат кеду бадсиголии симо бар тариқи бдоит чаҳ бошаду баҳраи хештани дорони неки кирдору ҳақи шиносони неъмати худовандгор аз рӯзгор чаҳ ояд , ъ ,у лрбмои адл алзмон алҷоӣр . Эзади таъолии гулбуни иқболи худованд , хоҷаи ҷаҳонро аз хори хдиъту вқиъти осӯдаи дороаду сарви омолаш аз барги рези инқилоби аҳволи озод , бмҳмду ?алаи алохёр .