Фарқаст знхшб ки ма аз чоҳ бар ояд

Бо хлхи рӯят ки чаҳ аз моҳ бар ояд

Ҳаргиз накунад онкӣ кунад новаки мижгон

Оҳи саҳарӣ каз дили огоҳ бар ояд

Гар рӯзи қиёмат ба сари зулф ту банданд

Бо тӯли шаби ҳиҷри ту кӯтоҳ бар ояд

Коҳидаҳ танам дид ва ба сангини дилаши афзуд

Худ кӯҳ надидем ки аз коҳ бар ояд

Бо гандуми холат ки ду кунаш ба ҷӯй нест

Сад хирмани парҳез ба як коҳ бар ояд

Бо шери фалаки панҷаи занамгар злби дӯст

Борем хитоби саг дар гоҳ бар ояд

Оҳани длӣӣ боядат эй синаи зи тираш

Бошад ки таманнои ту дили хоҳ бар ояд

Зоҳид чаҳ аҷаби гурбаи ҳияли дасти зи мо барад

Аз шери куҷои шеваи рӯбоҳ бар ояд

Гар сояи хони зилл ҳумо нест сабаб чист

КоФтод агар худ ба гадои шоҳ бар ояд

Бадари умарои шаҳна ки аз рашки замираш

Ҳар субҳдам аз синаи меҳри оҳ бар ояд

Яғмоу фурӯи рафтаи равонии зи ғами он низ

Бас бе рамақии гоҳ нау гоҳ бар ояд