Оҳ ки шуд шикастаи дили хастаи ҷигари бародарам

Бо лаби хушку чашмтар ғарқа ба хӯни бародарам

Ҳар мижаи зини мшоҳдти тири сифат ба дидагон

Бо ҳамаи сусти гавҳарӣ сахт нишаста то пурм

Арши фитода бар замин ё тани ту ба хок бар

Он тану хок ва ман ҳамон зинда ки хок бар серум

Паҳлавии ту ба теғу неи чок ва ба тири кини руфӯ

Зебад агар ба хӯни худ сина чу ҷомаи брдрм

То чаҳ қиёматаст ин комад ва бар аз ибтило

Ғоилаҳи қиём ӯ фитнаи рӯзи маҳшарам

Кавкаби арш рифъатам дошт шараф ба меҳру ма

Зуҳраи сифлаи муштарии сохт зи зарраи камтарам

Мотами қосим ҷавон нафиканд ар халал ба ҷон

Кӣ диҳад аз куҷои амони садамаи сӯги Акбарам

Бо мижае муҳӣти зои сохтаи гуҳ чу моҳем

Гоҳ ба оташи даруни сӯхта чун самандарам

То тани ту зи тоби дили шамъи тамоми сӯхта

Ман чу чароғи ним ҷон бар раҳи боди сарсарам

Хоки бақои ҷон ва тан рафт ба боди нестӣ

Шояд агар зчшму дили ғарқа дар обу озарам

Ғорати хоҳарони нигари нолаи духтарони шинав

Ҳони падаронае сабои қиссаи расон ба модарам

Гуҳ ба Наҷафи дўондми шикваи хӯни хусравон

Гуҳ ба Мадина пў диҳад даҳшати нҳби лашкарам

Оташи ҷавшану сипари сӯхти слиб ва ҷома ам

Силии хасму чӯби неи гашти ниқобу мъҷрм

Мотами куштагони ғамии нҳби ҳарами ғам дигар

Кӯфаи мусӣбат дигар шоми азои дигарам

Сохт сипеҳри сабзи паии хоки сияҳ ба хӯни ту

Сурх ва фиканд зарди рӯи кисвати нил дар барам

Аз лаби хушки ташнагони ашки равон ба бум ва бар

зи оташи доғи куштагони оҳи давон ба ахтарам

Монад ба тоб то абади хастаи танам ба сӯги ту

Калаки мусӣбат аз азал то чаҳ навишта бар серум

Зини ҳамаи оташ эй аҷаб дар нагудохт сангдил

Гўӣӣ аз оҳанасту рӯи тинати ҷону пайкарам

Бо шарафи ғуломяти волӣу хатараи шаҳӣ

Дар ду ҷаҳони мафохирати бас ки гадои ин дирам