Пас аз аҳди шаш соли меҳр ва дод

зи табъи схопишаҳу халқи род

Ба ман астарӣ додӣ аз моли ғайр

Парешони зтмкину оҷизи зи сайр

Ҳақиру ҳзўлу заъифу забун

Ҳамаи устихон чун хари арғунун

Бару ёлу дами риштаи торҳо

зи оҳанг ӯ бар дилами борҳо

Чу андешаи зоҳидии кндрў

Аз ӯ қаҳт дар мамлакати коҳ ваҷу

Чу аҳди бахилон ба рафтори суст

Ба хӯрдан чу арбоби саҷҷодаи чуст

Дамадгар масеҳоаши зи эъҷози дам

Нахоҳад шуд ало ба роҳи адам

Мушарраф нашуд кас ба побӯси ту

Ки ҷони барад аз зарқу солуси ту

Вафоу муруввати туро боб нест

Ба назд ту аъдо ва аҳбоб нест

Агар душмани оҳанг ханҷар кунӣ

Вагар дӯсти макру фусуни сркнӣ

Баҳри расму ойинати коиди зи даст

Диҳии қалби бечорагонро шикаст

Зҷўрт халал ёфт тамкини халқ

Чаҳ май хоҳӣ аз ҷони мискини халқ

Мгири ин ҳамаи зулмро срсрӣ

Змҳшр бар андеш ва он доварӣ

Гирифтам ки дар мол қорун шудӣ

ЗрФът чу исо ба гардун шудӣ

Ма ва меҳр шуд шамъи айвони ту

Зуҳали гашти ҳиндӯии дарбони ту

Шавад соқии маҳфилати муштарӣ

Ба базмат кунад Зуҳраи хунёгарӣ

Ба хайли ту баҳроми камтари хадам

Уториди дабирии мурассаъи қалам

Мадори шабу рӯзи ром ту шуд

Срӣ то сурайё ба ком ту шуд

Чаҳ судат ки сустаст бунёни умр

Ниҳоят пазираст даврони умр

Ниҳодааст бунёд ҳастӣ бар об

Харобаст ҳсни ҷаҳони хароб

Аз ин диҷлаи каси об роҳат нахурд

Вази ин арсаи каси гӯии давлати набард

Тараб нест дар даври минои чарх

На май балки хӯнаст саҳбои чарх

Агар Зуҳрааш достонии сурӯд

Чу дидам ба ҷузи соз мотам набӯд

Тилисмӣаст ин олами печи печ

Ба ҷузи ваҳми мутлақ дигар ҳеҷ ҳеҷ

Хунаки онкии зин бе ҳақиқати тилисм

Битобед рӯй ва баровард исм

На чун мо ва ту маҳв пиндор монад

Ба ин нақши ботил гирифтор монад