Бомдодон ки дубораши дарбон бе навиштаи хост , боли фириштау аҳрӣман баста дошт ,у пои парӣу мардуми шикастаи толори саркори солорхонро гарму гиро дар омадам ва ӯ низ бо ман нарму пазирои баромад . Пайғоми саркориро бо ончии сурӯши Фрогўш дил гуфту дил бо забон пардохт брсозу сангии шевоу ойину оҳангии шоёни рози сурӯдам ва боз намудем , шунид ва расед донист ва дид , фармуд аз маниши дурудӣ дил осуд бар гӯйу сурӯдии ромиш рӯй брсоз ки рост шунидаеу дурусти дидае .

Гуруҳеи гӯногӯн ҳар як ба роҳу рангии дигар дар ин анҷумани ҷой ва борӣ доранд ва бар ойину оҳангии беҳтар ё бадтар гуфту гузорӣ . Гарм ва сардӣ мелойанду пухта ва хомӣ месаройанд вале онкӣ гӯш дорад кист ? ё ?вилаи саг аз срўои сурӯши боздонди кадом ? осӯдаи зӣу ороми пой ки ин фусилаи гови харро сар то дам шинохтааму ниҳод аз ?вилаи ин рӯбаҳони ялау пелаи гиреҳгон бе талаи як гилаи гӯш то сами пардохта . намегӯйанд ва намешинавем мехонанд ва намегаравем , устувориҳои деринаи паймони ту ки бо риштаи ҷони моаш пайвандаст беш аз онҳоаст ки бозуии сахти дилони суст гавҳар тавонад шикаст ,у пешинаи пайванди маро низ банду гиреҳи зира дар зираи бартар аз он ки неруии нохуну ковуши ангушт ҳар бесару поӣӣ ёрад гушӯд . Ду се бомдоди дигар ки ба хости поки яздону фирӯзии фаррухи ахтари марзи райу тахтгоҳ кӣ аз хокбўси ҷамшеди комкорону хуршеди шаҳриёрони кайвони пояу парвини паии гашт , ба коми дилу номи неку оби бахту тоби ситораи сипоси сохту созиш ва ситоиш навохту бахшоиши шоҳонаро рӯй ниёзмандӣ бар остони хоҳии суду гардани сарбаландӣ бар осмон хоҳӣ кашид . Шеър :